Singula qui, non Rerum ingens Syftema tuentur,
Atque hodierna omnem cogunt in tempora fcenam. 150 Advolat huc Furum turba omnis, et omnis Adulter; Hanc fibi perfugium petit ipfe Sicarius aram.
Scilicet ipse rato statuit Deus ordine Leges, Quas temerare poteft nemo; probus improbus an fit Quid refert? nihil hic refcindere Homuncio poffit, 155 Nil mutare; fuum fervant res ufque tenorem. Dic mihi quas leges narras, quive ifte fit ordo? Altera namque Homini eft, animalibus altera Brutis; Altera lex rerum Maffæ rationis egenti.
Eft sua materiæ Gravitas; hinc, non propria vi Attrahit, attrahitur; varios hinc incita motus Conficit, hinc ftat compages et machina Mundi. Quid dicam quibus eft vitæ fpirabile donum, Alituum genus an pecudes; An fæva ferarum Semina; foecundo vel quæ fovet ubere pontus? Non horum temere quivis fine lege vagatur; Quin, five afflatu divinæ contigit auræ, Seu rationis habent quantum defiderat ufus,
His aliqua prodire tenus datur; En fibi folers Quifque parat victum; fua tractat gnaviter artha; Atque edit foetus, atque efca nutrit amica Quos peperit, prodeft teneris dum cura parentum. Hic labor, hæc vitæ eft omnis dulcedo; nec ultra Aut cupit aut metuit, fatis hoc in munere felix. Latior aft homini campus patet; Ille, fagaci Ingenio, Artificis dignofcit figna fupremi, Immenfum per opus, tot miris fertile, mundum. Talibus indiciis, rerum dominumque patremque Ille in vota vocat; Pulcrique imbutus amore Exemplar fibi divinum proponit, ut inde Poffit et ipfe fuos imitando effingere mores. Pulcrius utque nihil, nihil ut diviniùs est quàm Profpiciens aliis Bonitas, diffufaque latè; Illé aliena, fibi putat haud aliena; nec axem Vertitur ufque fuum circa, fibi providus uni;
At Patriam, at genus omne hominum, genus omne ani
Ingenti, fe diffundens, complectitur Orbe.
Hæc ftabilivit item Natura perennia vitæ
Jura, hominem per fefe inopem cum finxit; ut alter Alterius depofcat opem, et fua quifque viciffim Confilia in medium promat, fermone miniftro. Confer cum reliquis etenim viventibus; Ecquid Eft hominis forma magis ad tutamen inerme? Quanta fed huic Virtus et inexpugnabile robur ; Si communis Amor, Gravitas velut, alligat uno Foedere, confociatque inter fe diffita membra?
Lex igitur, lex hæc animis infculpta, benigno Hæc nutu fancita Dei eft; hanc comprobat ipfa Utilitas; huc quemque trahit nativa Voluptas. Quorfum abeunt tamen ifta? Videfne effræna libido, 2r^. Vel mala confuetudo, vel ipfa infcitia, quantas Dent latè ftrages, hominum pars quantula felix! Contemplator enim, quà fol oriturve, caditve; Aut loca quæ Boreas, aut quæ tenet ultimus Auster; Perpetuove jacet tellus ubi torrida ab igni: Quanta ibi pauperies et inertia! quanta ferinis Offufa eft animis caligo, infanus et error!
Vix hominis, præter formam, veftigia cernas. Quid Nos, uberiora Deus quibus ipfe Salutis Lumina dat, ducitque manu, fanctiffima cuftos, Relligio; ducit, non vi trahit imperiofa? Ecce renitentes jubar immortale diemque Odimus oblatam, commentaque vana tenemus; Vana Sophiftarum Gloffemata, luce relicta. His pro quifquiliis heu! digladiamur, ut aris, Impacabiliter quot cædes inde, cruorque Fraternus! Pietas quot parturit impia facta!
Ufque adeo morum vitiofa licentia mifcet Fas omne atque nefas, graffata impunè per orbem. Illa Gigantea eft vis, quæ refcindere coelum Conatur, montefque imponere montibus audax. Afpicit hæc, Deus an nequicquam fulmina librat? Pectora an Humani nihil immortalia tangit? Afpicit; improperata licèt, fua quemque fequentur Præmia pro meritis; neque poena incerta morando eft.: Haud equidem humanis dubito quin nunc quoq; rebus Ipfe interveniat Deus, et (nè funditus omnis
Notitia intereat divini Vindicis) edat Per Gentes exempla modis infignia miris. Parciùs ifta tamen; non, ut temeraria fingit Ufque fuperftitio, torquet quæ Numinis iram In quofcunque velit, fuaque eripit arma Tonanti. Nec fum animi ignarus quid mens fibi confcia poffit; Ut neque fit Virtus jam nunc mercede fine ulla, Nec nullas dum vita manet des Improbe poenas; Quanquam Homines fallas haud Tetamen effugis Ipfe: Te Diræ ultrices agitant, te Cura remordet Sæva comes, memorique habitat fub pectore Vindex. Quid tibi fæpe graves cum morbi, debita luxûs Dona, Pthifes lenta, tormenta et acuta Podagræ; Atque tumens Hydrops, fpafmufque, urenfq; Marafmus Incubuêre, cohors funefta? hinc degitur ævi Portio fi qua manet crudeli exefa dolore; Et quorum in Vita pofita eft fpes unica, tædet Vivendi, mortemque fimul cupiuntque timentque. 245 Sin Horum ad feros aliquis pervenerit annos, Non habet unde ifthoc compenfet; nam neque
« הקודםהמשך » |