cantare distincte, et benedicere panem et omnes fructus novos. Et stando, vel circueundo, tradat eis codicem divinarum lectionum quem recipient inter manus, dicente episcopo sine nota, et sæpius eos repetendo, et hoc stando, sic: Accipite, et estote verbi Dei relatores, habituri, si fideliter et devote impleveritis officium vestrum, partem cum iis qui verbum Dei ministraverint.16 15 15 The Bangor use, in this form, is the same as that in the text: but both the Winchester and Exeter pontificals have the following; after the word "ministraverint:" according to the Winchester text. "Eligunt vos fratres vestri: ut sitis lectores in domo Domini Dei vestri, et agnoscatis officium vestrum, et impleatis illud. Potens est enim Deus, ut augeat vobis gratiam, qui cum Patre: etc." 16 We again have the authority of the primitive ages for this part of the office. The following is the viijth canon of the 4th council of Carthage. "Lector cum ordinatur, faciat de illo verbum episcopus ad plebem, indicans ejus fidem, ac vitam, atque ingenium. Post hæc, spectante plebe, tradat ei codicem, de quo lecturus est, dicens ad eum: Accipe, et esto lector verbi Dei, habiturus, si fideliter et utiliter impleveris officium, partem cum eis qui verbum Dei ministraverint." Mansi. Concil. Tom. 3. Col. 951. The student will observe, that in this canon, the form is in the singular number; as also above, see Note 9. But this variation in the earliest ages was, in a manner, optional: and in MSS. of the same date, we find the forms of ordination sometimes in the singular, sometimes in the plural. If only one person was to be ordained, the plural form was of course to be changed into the singular. S. Cyprian in his 33rd epistle, alludes to the address which was previously to be made to the people. "Ad clerum et plebem de Aurelio lectore ordinato.. In ordinationibus clericis, fratres carissimi, solemus vos ante consulere, et mores, ac merita singulorum communi consilio ponderare." Opera. p. 46. Although the general vessels Sequitur præfatio" lectorum cum nota. Oremus, dilectissimi, Deum Patrem omnipotentem, ut super hos famulos suos, quos in ordinem lectorum dignatur assumere, benedictionem suam clementer effundat: quatenus distincte legant quæ in ecclesia Dei legenda sunt, et eadem operibus impleant. Oremus. Diaconus. Flectamus genua. Levate. Oratio. Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus, benedicere dignare hos famulos tuos in officio lectorum, ut assiduitate lectionum distincti 18 sint atque ordinati,1 et agenda dicant, et dicta opere compleant, and ornaments of the church were delivered to the care of the OStiarii," yet it would seem from the Acts of the African persecution, under Diocletian, that the Holy Scriptures were given into the custody of the "Lectores." For the answers of several bishops, who were required to surrender the sacred books, is there said to have been, "Scripturas lectores habent." And another remarkable reply of two subdeacons : "Plus non habemus, quia subdiaconi sumus, sed lectores habent codices." Cf. Catalan. Comment. Tom. 1. p. 84. Therefore, probably, the chief ignominy of the term "Traditores" would have lain against the "Lectores:" although Bingham in his Antiquities, upon a wide interpretation of a canon of the first ut in utroque sanctæ ecclesiæ exemplo sanctitatis suæ consulant. Per Dominum.2 Lectio Isaic propheta. 20 Hæc dicit Dominus, lætabitur deserta et invia, et exultabit solitudo, et florebit quasi lilium. Germinans germinabit, et exultabit lætabunda et laudans. Gloria Libani data est ei: decor Carmeli et Saron. Ipsi videbunt gloriam Domini: et decorem Dei nostri. Confortate manus dissolutas: et genua debilia roborate. Dicite, pusillanimes confortamini: et nolite timere. Ecce Deus vester ultionem adducet retributionis : Deus ipse veniet et salvabit vos. Tunc aperientur oculi cæcorum, et aures surdorum patebunt. Tunc saliet sicut cervus claudus: et aperta erit lingua mutorum. Quia scissæ sunt in deserto aquæ et torrentes in solitudine. Et quæ erat arida in stagnum: et sitiens in fontes aquarum. Dicit Dominus: Omnipotens. Gr. In sole posuit tabernaculum suum, et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo. V. A summo cœlo egressio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus. Oratio. Indignos nos, quæsumus Domine, famulos tuos, quos actionis propriæ culpa contristat, unigeniti Filii tui adventu lætifica. Qui tecum. Dicta tertia oratione, dicat archidiaconus: 21 Exorcista competit abjicere dæmones, et dicere populo, qui non communicat, det locum, et aquam in ministerio fundere. Et tradat eis episcopus stando librum, in quo scripti sunt exorcismi, modo quo supra, dicens: 21" Tunc dicat episcopus : "Mysterium itaque ordinis hujus quem appetitis, vobis aperire debemus. Exorcistæ adjuratores dicuntur. Per hoc vero officium, potestatem ponendi manus super energumenos, super catechumenos sive baptizatos, et ejiciendi spiritus immundos accipitis: sicut Dominus Jesus Christus potestatem dedit suis discipulis calcandi super serpentes, et scorpiones, et omnem virtutem inimici. Hoc ergo donum gratiæ Dei, ad fidem pertiPer fidem enim fit expulsio dæmonum, et omnia subjiciuntur vobis, ut Dominus ait. 'Amen, dico vobis, si habueritis fidem et non hæsitaveritis, si dixeritis monti huic, tolle hinc, et jactare in mare: fiet.' Timere etiam debent exorcistæ, ne dæmonibus, quibus timori esse debent per meritum religiosæ vitæ, despecti fiant: et de eis accidat quod de septem filiis Sceva Judæi Actus Apostolorum narrant. Qui cum in nomine net. Accipite et commendate memoriæ, et habetote potestatem imponendi manus super energumenos, sive baptizatos, sive catechumenos.22 Sequitur præfatio exorcistarum. Deum Patrem omnipotentem, fratres carissimi, supplices deprecemur, ut hos famulos suos benedicere dignetur in officium 23 exorcistarum, ut sint spirituales imperatores ad abjiciendos dæmones de corporibus obsessis, cum omni nequitia eorum multiformi. Oremus. Diaconus. Flectamus genua. Levate. Oratio. Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus, benedicere dignare hos famulos tuos in officium exorcistarum, ut per 25 impositionem manuum et oris 22 We return again to the Carthaginian canons. "vij. Exorcista cum ordinatur, accipiat de manu episcopi libellum, in quo scripti sunt exorcismi, dicente sibi episcopo: Accipe et commenda memoriæ, et habeto potestatem imponendi manus super energumenum, sive baptizatum, sive catechumenum." Mansi. ut supra. The Church of Rome, although in practice she has suffered the office of exorcists to become extinct, yet preserves the ceremony, for it is nothing more, of their ordination. And it is remarkable, that with a strange disregard both of every ancient precedent, and of the reason of the thing, her modern pontifical has this rubric:-" "Liber exorcismorum, cujus loco dari potest pontificale, vel missale." Morinus (de Sacr. Ordin. p. 185) upon this merely observes, and Catalani (Comment. tom. 1. p. 86) has nothing more to say," De formis istis et materiis disponit ecclesia, ut æquum esse judicat." The argument and the alteration, appear to be equally satisfactory. 23" In officio." Bangor. et Exon. 24" In officio." Bangor. 25" Ut per impositionem manuum et oris officium eos eligere digneris, ut potestatem et imperium habeant spirituum immundorum ad coercendum, et probabiles sint medici ecclesiæ gratia curationum, et virtute confirmati." Pontif. Winton. |