תמונות בעמוד
PDF
ePub

Item inventor vel fautor simoniacarum pactionum. Item apostata a fide vel religione, non reconciliatus. Item qui ab episcopis hæreticis, schismaticis, gratiam sedis apostolicæ non habentibus, scienter alias ordines recepit. Item qui sub falso titulo vel ficto, aut alias pacto inito cum suo præsentatore de hujusmodi titulo postquam ordinatus fuerit, eidem restituendo vel alias occasione hujusmodi eundem non inquietando, vel qui annuam pensionem vel quodcunque emolumentum temporale præsentanti, vel promotionem procuranti, sub quocunque promiserit colore. Item per saltum ad alios ordines promotus. Item prius conjugatus, nisi hoc faciat in casu a jure permisso. Item nullus qui excommunicatus scienter ordines recepit alias, et in susceptis ministrare præsumpsit. Item bigamus, vel corruptarum maritus. Item Deo sanctarum virginum violator. Item nullus sortilegus, vel nigromanticus, vel prohibitarum artium doctor, sive fautor. Item morbo sontico, vel caduco, vel lunatico, vel alio incurabili laborans, vel corpore vitiatus. Item illegitimus, nisi fuerit cum eo sufficienter dispensatum. Item servus nativus, præter conscientiam et voluntatem domini sui. Item nullus alterius dioecesis, nisi literas dimissorias habuerit, ac etiam titulum sufficientem. Item inhibemus quod nullus ordinem subdiaconatus recipiat, nisi sit ætatis octodecim annorum, diaconatus viginti, presbyteratus viginti quatuor, et vicesimum quintum annum attigerit. Item nullus religiosus de jure vel facto non professus. Item nullus curatus beneficiatus, qui infra annum non fuerit ordinatus in presbyterum, a tempore curæ susceptæ et pacifice possessionis adeptæ, nisi ex dispensatione, qua etiam rite sit usus juxta constitutionem cum ex eo. Item nullus sine vero titulo, vel cujus titulus ad non

Quibus

titulum est redactus, nisi in gratia speciali. omnibus et singulis, durantibus impedimentis supradictis, ut ab hujusmodi ordinum susceptione se abstineant, quousque cum eis sufficienter fuerit dispensatum, præcipimus sub pœna excommunicationis majoris superius annotata.

Et bene caveatur de omni mutilatione membrorum ordinandorum in sacris. Ne sint etiam gibbosi, vel mansi, vel alias corpore vitiati, propter scandalum cleri et ecclesiæ evitandum.3

Sed

Sciendum est quod episcopus, per totum annum in dominicis, vel festis apostolorum, et aliis duplicibus, cum missam celebrat, si voluerit et necesse fuerit, potest ordinare acolytos, unum vel duos, et paucos vel raro. non de jure potest, nec debet, eundem acolytum et subdiaconum eadem die ordinare. Quia nunc in ecclesia quatuor minores ordines, scilicet, ostiarii, lectores, exorcista, et acolytatus simul conferuntur, quod olim in primitiva ecclesia separatim fiebant. Et tunc licuit unum illorum minorum ordinum, scilicet, acolytatum, eadem

2 “Nisi ex nostra gratia speciali." Pontif. Exon.

3" Præmuniantur omnes ordinandi quod non recedant ante finem missæ." Pontif. Exon.

The Exeter pontifical omits the next three long paragraphs, and proceeds immediately to the Office: with the Mass proper to it: as follows.

"Statuto die ordinum generalium, dicto introitu missæ cum Kyrie eleison. Et in oratione et ordine pro ordinandis qui sequitur.

"Exaudi, quæsumus Domine, supplicum preces, et devoto tibi pectore famulantes perpetua defensione custodi: ut nullis perturbationibus impediti, liberam servitutem tuis semper exhibeamus officiis. Per Dominum. Sub uno. Per Dominum.

"Tunc sedeat episcopus ante medium altaris, et introducantur omnes ordinandi, et stent similiter ante episcopum. Tunc unus archidiaconus voce sonora per modum lectionis versus ad episcopum dicat :

Postulat sancta mater, etc."

Nunc vero non licet nec

die dare cum subdiaconatu. expedit, quia sancti patres quondam pro magno dicebant minimum ordinem recipere.

Legitur in vita Sancti Martini, quod cum beatus Hilarius, Pictavensis episcopus, eum diaconum facere vellet, non consensit, se indignum tanto gradu reputans, exorcistam tamen se fieri vix consensit. Unde valde mirandum et magis dolendum, quomodo his diebus a statu laicali, infra annum ad statum ascenditur presbyterii supremum, cum ad minus per annum integrum in omni ordine suscepto ministrare debeant, et se exercere ut digni et probati ad superiora ascendere mereantur, cum nemo repente fiat summus. Si ergo acolytatum et subdiaconatum eadem die conferre non licet, nec a multo fortiori, subdiaconatum simul et diaconatum, nec diaconatum et presbyteratum secundum decreta, primum quia graviter essent, tam ordinator quam ordinatus sint pariter puniendi.

Quatuor temporibus ergo, scilicet, sabbato in hebdomada tertia Adventus, sabbato in hebdomada prima Quadragesima, sabbato in hebdomada Pentecostes, quod est vigilia Sanctæ Trinitatis, et sabbato illo in Septembri quod sequitur octavam nativitatis beatæ Mariæ post festum sanctæ Crucis, generaliter potest episcopus sacros ordines celebrare. Si vero his temporibus impeditus fuerit, et necesse sit, in sabbato ante dominicam Passionis quod dicitur "Sitientes," et in sabbato quod est in vigilia Pascha, sacros potest ordines ministrare. Alias autem nunquam.

Celebratio ordinum die Sabbati quatuor temporum.
In Adventu Domini.
Ad missam, Officium.

There can be no question that, from the primitive ages, the

conferring of Holy Orders has always been accompanied by, and

Veni et ostende nobis faciem tuam, Domine: qui sedes super Cherubin, et salvi erimus.

Ps. Qui regis Israel intende: qui deducis velut ovem Joseph.

Dum officium canitur, vocentur nominatim illi qui ordinandi sunt acolyti,5 quibus vocatis, et introductis, sequatur oratio sine Dominus vobiscum, sed tantum cum

formed a part of, the administration of the Eucharist. Not to mention the 8th Book of the Apost. Constitutions, it has been argued that we have the authority of the sacred Scripture for the necessity, if I may say so, of this observance. We read in the Acts of the Apostles, "As they ministered to the Lord, and fasted, the Holy Ghost said, Separate me Barnabas and Saul for the work whereunto I have called them. And when they had fasted and prayed, and laid their hands on them, they sent them away." Our translators followed the Vulgar Latin, but the original is “ λειτουργούντων :” a term which not only in the other parts of the New Testament, but in the Fathers, is always used, unless qualified by the context, "pro ministerio sacrificii:" and hence the name itself of "Liturgy." the translation by Erasmus, Aɛτουργούντων is rendered sacrificantibus."

In

An obvious reason for this would of course be, from the probability of the presence of large numbers of both people and clergy: which in the primitive Church

even during the times of persecution, was looked upon as necessary. Thus S. Cyprian says that Cornelius was consecrated, "de clericorum pene omnium testimonio, de plebis, quæ tunc affuit, suffragio, et de sacerdotum antiquorum consensu." Epist. 52. And again he explains why this should be: "Coram omni synagoga jubet Deus constitui sacerdotem: id est instruit, et ostendit, ordinationes sacerdotales nonnisi sub populi assistentis conscientia fieri oportere, ut plebe præsente, vel detegantur malorum crimina, vel bonorum merita prædicentur, et sit ordinatio justa, et legitima, quæ omnium suffragio et judicio fuerit examinata." Epist. 68.

5 I may remark, that very anciently in the Latin Church, as we learn from the sacramentary of Gregory, the greater orders were conferred before the reading of the Gospel, and the minor after the communion. But the later practice is of high antiquity, as is shown by Menard from an old Ordo Romanus, and other early MSS. in his notes to that sacramentary, p. 271.

Oremus, et omnes orationes sine Dominus vobiscum dicantur, præter ultimam ante epistolam.

Oratio.

Deus, qui conspicis quia ex nostra pravitate affligimur, concede propitius, ut ex tua visitatione consolemur. Qui vivis.

Deinde sedeat episcopus ante altare conversus ad ordinandos, et archidiaconus capa indutus humiliter respiciens in episcopum cum his verbis alloquatur, ita dicens, stando et quasi episcopum salutando, cum nota, et quasi more lectionis legendo.

Postulat hæc sancta ecclesia, reverende pater, hos viros ordinibus aptos consecrari sibi a vestra paternitate.

Resp. episcopi.

Vide ut natura, scientia, et moribus, tales per te introducantur, immo tales per nos in domo Domini ordinentur personæ, per quas diabolus procul pellatur, et clerus Deo nostro multiplicetur.

Resp. archidiaconi.

Quantum ad humanum spectat examen, natura, scientia, et moribus digni habentur, ut probi cooperatores effici in his, Deo volente, possint.

Quibus expletis, dicat episcopus hanc orationem publice, stando, sine nota :"

Auxiliante Domino, et Salvatore nostro Jesu Christo, præsentes fratres nostri in sacrum ordinem electi sunt a nobis, et clericis huic sanctæ sedi famulantibus.

6" Docent tum patres, tum veteres synodi, præsertim IV. Carthaginiensis, archidiaconorum quidem esse munus ordinandos vocandi, ac præsentandi episcopo ordinatori, uti videre est in canone

Ostiarius, Distinctione XXIV. et in cap. Ut nostrum, extra, de officio archidiaconi." Catalani, in Pontif. Rom. Tom. 1. p. 52.

7" Tunc episcopus mediocri voce:" Rubr. Pontif. Exon.

« הקודםהמשך »