Ηπου τις σφιν ενίσπε θεοπροπιων ευ ειδώς,
Η νυ και αυτών θυμος εποτρύνει και ανωγεια
THE IONIC PARAGOGE OF O AND Φιν
18. Αλλ' αναχωρησας προσθ ̓ ἱπποιων και οχεσφιν εστη.
Ο δ' αγλαίηφι πεποιθως.
Εκλυεν εξ Ερεβευσφιν, αμείλιχον ητός έχουσα.
Δαρδανίδης Πριαμος, θεοφιν μησίως αταλαντος.
Ευχεσθαι εμε νικησαι κρατερφι βιηφί
-Τω δε δι οσσε, Δακρυοφιν πλήσθην.
-Τον τ' εξ ευνήφι θοροντα, Θηρητηρ ετυχησε βαλων.
- Εκ θεόφιν πολεμίζει.
-Κατά Ιλιόφιν κλυτα τεχεα.
Δεγμενος ἱπποτε ναυφιν αφορμηθειεν Αχαιοί.
Αλλον οίζον απο νευρήφιν ιαλλέν
HEXAMETER VERSE REDUCED TO PROSAIC ORDER,
TO BE RETURNED INTO METRE.
1. ΜΝΗΣΑΙ στο πατρος, Αχιλλεύ επιεικελ θεος,
Τηλίκου, ὥσπερ έγων, επι ολομ ουδῳ γηρατος.
Και που μεν περιναιεται κενον αμφις εοντές
Τέρουσ' ουδέ εστιν τις, αμύναι λοιγον και αξην
Αλλ' κενός γε ητοι, ακουων, σεθεν ζωοντος
Εν θυμῷ χαίρε, τ' ελπεται επι παντα τ ̓
Φιλον οψεσθαι ύιον, ιοντα από Τροιηθεν.
Αυταρ παναπότμος εγω, επει αρισίους διας τεκον
Εν ευρώ η Τροιη, δ' ουτινα των λελειφθαι φημι.
Ήσαν μοι πεντήκοντα, ότ' έτες Αχαιων ηλύθαμε
No comfort to my griefs, no hopes remain:
The best, the bravest of my sons are slain!
Yet what a race! e'er Greece to Ilion came,
The pledge of many a lov'd and loving dame!
Nineteen one mother bore-Dead, all are dead!
How oft, alas! has wretched Priam bled!
Still one was left, their loss to recompense:
His father's hope, his country's last defence.
Him too, thy rage has slain! beneath thy steel,
Unhappy, in his country's cause he fell!
For him, through hostile camps I bend my way,
For him, thus prostrate at thy feet I lay;
Large gifts proportion'd to thy wrath I bear;
O hear the wretched, and the gods revere !
Think of thy father, and this face behold!
See him in me, as helpless and as old!
Though not so wretched: there he yields to me,
The first of men in sovereign misery!
Thus forc'd to kneel, thus groveling to embrace
The scourge and ruin of my realm and race:
Suppliant my children's murderer to implore,
And kiss those hands yet reeking with their gore.
THE HONEY STEALER.
2. As Cupid, the sliest young wanton alive, Of its hoard of sweet honey was robbing a hive, The centinel bee buzz'd with anger and grief, And darted his sting in the hand of the thief.
He sobb'd, blew his fingers, stamp'd hard on the ground,
And leaping in anguish, show'd Venus the wound; Then began in a sorrowful tone to complain, That an insect so little should cause so great pain. Venus smiling, her son in such taking to see, Said, "Cupid, you put me in mind of a bee; "You're just such a busy, diminutive thing, "Yet you make woeful wounds with a desperate sting."
Εννεακαιδεκα μοι μεν ησαν, εκ της νηδύος,
Τους δ' άλλους γυναικες ετικτον μοι ενι μεγαροισι.
Των μεν Αρης θουρος ύπο ελυσεν πολλων γουνατ
Ος δε οιος μοι την, δε είλυτο ατλυ και αυτους,
Τον συ κλεινας πρωην, αμυνόμενον πάτρης περί,
Εκτορα· έίνεχ' του νυν ἱκανω Αχαίων νηας,
Παρα στο λυσομενος, φερω δ' απερεισί αποινα.
Αλλ' θεους αιδειο, αυτον τ' ελεησον, Αχιλευ,
Σου μνησάμενος πατρος· εγω δ' ελεεινότερος πες,
Ετλην δ' οι τις ουπω αλλος επιφθόνιος βροτος,
Όρεγεσθαι στομα ποτι χειρ παιδοφόνοιο άνδρες.
2. Τον Έρωτα ποτ' κλεπταν κακα μελισσα κεντασε,
Συλευμένον κήριον εκ σιμβλων ακρα χειρων
Δακτυλα ὑπένυξεν πανθ'· ὁ δ ̓ αλγεε, και εφυσση χερ
Και επάταξε ταν γαν, και άλατο· ταδ' Αφροδίτα
Ταν δυναν δειξεν, και μέμφετο ότλιγε τυτθόν
Θηριον μελισσα εντι και άλικα ποιει τραύματα.
Γελάσασα χα ματης, το δ' ουκ ετσι ίσος μελίσσαις,
Χώ τυτθος της μην, δε ποιείς τα τραύματα άλικα;
3. Forth from the portals rush th' intrepid pair,
Opposed their breasts, and stood themselves the war.
So two wild boars spring furious from their den,
Rous'd with the cries of dogs and voice of men;
On every side the crackling trees they tear,
And root the shrubs, and lay the forest bare;
They gnash their tusks, with fire their eye-balls roll,
Till some wide wound lets out their mighty soul.
Around their heads the whistling javelins sung,
With sounding strokes their brazen targets rung;
Fierce was the fight, while yet the Grecian powers
Maintain❜d the walls, and mann'd the lofty towers;
To save their fleet, their last efforts they try,
And stones and darts in mingled tempests fly.
As when sharp Boreas blows abroad, and brings
The dreary winter on his frozen wings;
Beneath the low hung clouds the sheets of snow
Descend, and whiten all the fields below:
So fast the darts on either army pour,
So down the rampires rolls the rocky shower;
Heavy and thick resound the batter'd shields,
And the deaf echo rattles round the fields.
4. Who, full of wiles, his neighbour's harm contrives,
False to himself, against himself he strives;
For he that harbours evil in his mind,
Will from his evil thoughts but evil find;
And lo! the eye of Jove that all things knows,
Can, when he will, the heart of man disclose;
Open the guilty bosom all within,
And trace the infant thoughts of future sin.
O! when I hear the upright man complain,
And, by his injuries, the judge arraign,
If to be wicked is to find success,
cry, and to be just to meet distress;
3. Εκ δε τω αίξαντε, μαχεσθην προσθε πυλάων,
Εοικοτε συεστίν αγροτέροισι, τω τ' εν ορεσσιν
Λεχαται ιοντα κολοσυρτον κυνων ηδε ανδρών,
Δοχμω τ' αϊτσοντε ύλην αγνυτον σφισιν περί,
Εκταμνοντες πρυμνην, ύπαι δε τε κομπος οδοντων
Γίγνεται, ειτοκε τις τε έληται εκ θυμον βαλων
Ως χαλκος φαεινος κομπει επι στήθεσφι των,
Βαλλομένων αυτην γαρ εμάχοντο μαλα κρατερώς,
Πεποιθότες λαοισιν καθύπερθε, ηδε βίηφιν
Οι δ' αρα χερμαδίοισιν απο εύδμητων πυργων
Βάλλον, σφων τ' αυτων αμυνόμενοι, και κλισιάων,
Ωκυπόρων νηών τ' νιφαδες δ ̓ ὡς έβαζε πιπίον,
Ας τ' άνεμος ζωης δονητας, σκιόεντα νέφεα,
Κατέχευεν ταρφειας επι πουλυβοτειρῇ χθονι
Ως βελέ εξήεον εκ των χειρών, ημεν Αχαίων,
Ηδε και εκ Τρωων αμφ' κόρυθος δ ̓ αὑτευν αυον,
Βαλλομέναι μυλάκεσσι, ασπίδες και ομφαλοεσσαι.
4. Ανηρ τευχων κακα αλλῳ τευχει κακα οι αυτῳ
Η δε βουλη κακη κακιστη τῳ βουλευσαντι.
Οφθαλμος Διος ιδων παντα και νοησας παντα,
Και νυ επιδέρκεται ταδ' αικ' εθελησ· οὐδὲ ἑ ληθεί
Οιην δε και την δε δικην εεργεί πολίς εντος.
Νυν δε εγω αυτος μητ' δικαιος εν ανθρωποισι
Είην, μητ' ύιος εμος· επει κακον δίκαιον ανδρα
Εμμεναι, ει γε αδικωτερος έξει μείζω δίκην
|