Carpit amicitiæ fructus, neque laude Bonorum
Pafcitur, atque fua, quoties anteacta revolvit ;
At focii jam tum luxûs fugêre prioris,
Vilis adulator vacuas quoque deferit ædes ;
Atque illum, fi quando oculos converterit intus,
Terret imago fui, fefe et dum refpicit horret.
Ille etiam cum Mors adftat, telumque corufcat
Jam jamque intentans ictum, quas non adit artes
Anxius, ut miferum medica vi proroget ævum
Paulifper, mille et per curas vita trahatur?
Quòd fi vita referta malis, Noftrique fuperftes
Poft Mortem nihil eft, cur ultima territat hora?
Sic est, hæret adhuc quam fpernere velle videtur,
Nefcio quæ fortis cura importuna futuræ.
At contra, quibus innocua et fine crimine Vita eft, Quique alios norûnt fibi devincire merendo, Aut qui præclaris ditârunt fæcla repertis,→→
Illis nectareo manans de fonte ferenat
Confcia laus animum, tranquillaque temperat ora.
Non metus abrumpit fomnos, non invida cura;
Non Venus aut Bacchus vires minuêre, neque illos
Res aut adverfæ frangunt inflantve fecundæ :
Cui fpes ulterior, cafus munitur ad omnes. ----
Ergo fenectutem labentes leniter anni
Cum fenfim attulerint, mortem ifta mente propinquam
Afpicit, ut longis qui tempeftatibus actus
Portum in confpectu tenet, effugiumque Malorum.
Scilicet hunc unum Mortis vicinia terret,
Qui fibi præmetuit fi quid poft funera reftet;
Non hunc qui recte vitam fanctéque peregit.
Hic, fefe excutiens fibi plaudit, et aureus ut Sol
Ufque fub occafum diffufo lumine ridet:
Hic, matura dies venit cum Mortis, ad ævum
Suspicit immortale, Hic spe meliore triumphans
Coelicolûm jam nunc prælibat gaudia votis.
Talis erat grata femper quem mente recordor
Ille, decus Mitræ, Libertatifque fatelles,
Dum tanti Tempus propugnatoris egebat
Houghius; Hic, numeros propè centenarius omnes
Cum Vitæ explêrat; florenti plenus honore,
Senfibus integris, fine morbo, expersque doloris,
Vivendique fatur, fic vita exibat, ut Actor
E scena egregius toto plaudente Theatro;
Aut qui poft stadium fumma cum laude peractum
Victor Olympiacæ pofcit fibi præmia palmæ.
His patet indiciis animi vis conscia quantùm
Spe foveat, crucietve metu mortalia corda.
Unde fed iste metus, quid fpes velit illa rogarîm,
Si nil fperandum eft, obita nil morte timendum?
En ut venturo confpirent omnia fæclo!
Quocircà in Terris bene feu res feu male cedat,
Vir fapiens nec amat Vitam neque tetricus odit:
Intus enim quo fe duro in difcrimine Rerum
Confoletur, habet; fin aura faventior afflet;
Immemor haud vivit quàm lubrica, quàmque caduca
Fortunæ Bona fint; Bona fi quis cenfet habenda,
Perdere quæ metuit, quæve afpernatur adeptus.
Nec vereare quidem nè fortè ad munia vitæ Segnior hinc animus detrectet ferre labores, Atque pericla fubire, vocet fi publicus ufus:
Liberum et erectum potiùs, rebufque in agendis
Fortem Hominem invictumq; facit, cafufq; per omnes
Roborat externarum hæc defpicientia rerum.
Hunc tamen incufas, ut quem, fpes unica mercis
Non veræ Virtutis amor, non fenfus Honesti
Servat in officio; Nempe huic eft fordida virtus
Qui rectè facit ut poft mortem præmia carpat.
Ille Bonus verè eft, quem, fpes fi nulla Futuri,
Ad Pulcrum atque Decens per fe fuper omnia ducit
Morûm dulce melos, & agendi femita fimplex.
Efto; nec Ille malus qui non hîc hæret, at illam
Quò Natura trahit metam fcit ritè tueri;
Semper et innatis ultra mortalia votis
Fertur ovans, Pulcrumque petit fine fine fupremum.
Ergo age dic fodes quæ præmia, quid fibi fperat Mercedis? Namque haud fectatur vilia rerum.
Illum, non Ufura vorax, non Turba fequentûm,
Non mendax plaufus, fucataque gloria; non quæ, 325
Prava per incautum fpargit mendacia Vulgus
Ambitio tenet, aut Titulorum fplendor inanis:
At quò verus Honos, quò fert Natura, Decufque
Humani generis jubet ire, viriliter ibit:
Virtutefque alias aliis Virtutibus addens,
Donec in hac Vitæ fefe exercere palæstra
Cogitur, Ingenium fata ad meliora parabit.
Catera pars Hominum ferimur jactante procella
Ut ratis, huc illuc; et per diverfa viarum
Conatu ingenti fugientem prendimus umbram.
Ac veluti infantes pueri crepitacula poscunt
Ardenti ftudio; mox, parta relinquere gaudent;
Sic etiam in plenis Homines puerafcimus annis.
At bene perfuafum cui fit, non effe fupremam
Hanc Animi vitam, reftare sed altera fata,
Salva Illi res eft, neque fpe lactatur inani.
Quippe ubi mens Hominis purum fimplexque requirat
Irrequieta Bonum, non fperat forte potiri
Jam nunc felici: Quid enim? nunc, vivimus omnes Pravum ubi commiftum recto eft; ubi triftia lætis; 345. Ipfa ubi delirans inhiat fapientia nugas ;
Atque in odoratis florent aconita rosetis :
|