Sera venit, cineres nec tangit Fama quietos.
Quid porrò exequia voluere? Quid anxia cura
Defunctis fuper, et moles operofa sepulcri?
Pars etenim Terræ mandant exfangue cadaver,
Et tumulo ferta imponunt, et facra quotannis
Perfolvunt; tanquam pofcant ea munera Manes:
Extructa pars ritè pyra, cremat infuper artus,
Colligit et cineres, fidaque reponit in urna ;
Ut fic relliquiæ durando fæcula vincant.
Quid memorem fluctu quos divite Nilus inundans
Irrigat? His patrius mos non exurere flamma,
Non inhumare folo; nudant quin corpora primùm
Vifceribus, terguntque; dehinc vim thuris odoram
Et picis infundunt, lentoque bitumine complent:
His demùm exactis, vittarum tegmine multo
Conftringunt, pars ut fibi quæque cohæreat aptè;
Picta fuperficiem decorat Viventis imago.
Ufque adeò ingenita eft fpes, et fiducia cuique
Confignata, fore ut membris jam morte folutis
Reftet adhuc Noftri melior pars; quam neque Fati
Vis perimet, nec edax poterit delere Vetuftas.
Afpice quas Ganges interluit Indicus oras: Illic Gens Hominum medios fe mittit in ignes, Impatiens vitæ ; vel ad ipfa altaria Divům Sponte animam reddit; percuffa cupidine cæca Migrandi, fedes ubi fata dedere quietas; Ver ubi perpetuum, et foles fine nube fereni. Nec minus Uxores famâ celebrantur Eox: Non illæ lacrymis, non fœmineo ululatu Fata virum plorant; verùm, (mirabile dictu!) Confcenduntque rogum, flammaque vorantur eâdem. 180. Nimirùm credunt veterum fic pofse maritûm Ire ipfas comites, tædamque novare fub umbris. Afpice quà Boreas æternaque frigora fpirant, Invictas bello Gentes: par omnibus ardor; Par lucis contemptus agit per tela, per ignes, Indomita virtute feros: hoc concitat oftrum, Hos verfat ftimulos, Ecquid nifi dulcis Imago Promiffa in Patriam meritis per fæcula Vita?
Adde ifthæc quæ de campis narrantur amoenis Elyfii, Stygioque lacu, Phlegethontis et unda.
Fraude Sacerdotum fint hæc conficta; Quid ad rem?
Non fraudi locus ullus enim nifi primitùs effet
Infita notities, licet imperfecta, Futuri:
Subftratum agnofcunt etenim ficta omnia Verum.
At quia difficile eft mentem fine corpore quid fit
Per fe concipere, et craffo fejungere sensu,
Corporeas: illi tribuit plebecula formas ;
Dat fimiles vultus, dat membra fimillima veris,
Et certis habitare locis dat corporis instar.
Unde Alii, quibus hæc prava et delira videntur,
Nec conftet quo more animus poft fata fuperfit,
Extinctum omnino communi funere cenfent.
Vel quia difcendi nequeunt perferre laborem ;
Vel quia turpe putant quidvis nefcire fateri.
Namque opus haud tenue eft fincerum excernere ficto.205. Difcute fegnitem idcirco, neque refpue verum,
Fabellas propter quas interfperfit iniquus
Sive dolus, feu vana fuât petulantia Vatûm.
Quid, nonne effe Deum confenfus comprobat omnis, Confenfus, qui Vox Naturæ ritè putatur?
At quàm falfa homines, indignaque Numine fingunt!'
Quippe humana Deo tribuunt, numerumque Deorum
Multiplicant, juxta ac fpes erigit aut metus angit
Inftabiles animos; Quid enim: Quæ profore credunt
Hæc Divos fibi præfentes, at Numina læva
Quæ metuêre putant; valuitque infania tantùm
Beftiolas ut deformes pro numine, et ipfum
Cæpe etiam et porrum, coleret lymphata vetuftas.
Hæc igitur reputans Sophiæ dux Atticus Ille
Affore prædixit perfecto temporis orbe,
* Attulit et nobis aliquando optantibus atas
Auxilium adventumque Dei; qui, Solis ut ortus,
Discuteret tenebras animi, et per cæca viarum
Duceret, ipfe regens certo veftigia filo.
Interea multis licuit dignofcere fignis,
Natura monftrante, velut per nubila, Verum.
Ergo age qua ducit nos conjectura fequamur,
Nec fpernamus opem fi quam Ratio ipfa miniftrat.
Haud equidem inficior mentem cum corpore multis Confentire modis ; Lex mutua foederis illa est:
Aft cadem in multis difpar fe difparis effe
Naturæ probat ac divina ftirpe profectam.
Sæpe videmus uti folido ftant robore vires
Corporeæ, cum mens obtufior; invalidoque
Corpore ineft virtus perfæpe acerrima mentis.
Quinetiam interitu fi Corporis intereat mens,
Confimili pacto par eft ægrotet ut ægro
Corpore, quod fieri contrà quoque fæpe videmus.
Namque ubi torpefcunt artus jam morte propinqua
Acrior eft acies tum mentis, et entheus ardor;
Tempore non alio Facundia fuavior, atque
Fatidicæ jam tum Voces morientis ab ore.
Corporeis porrò fi conftet mens elementis,
Qui fit ut in fomnis, cum claufa foramina fensûs,
Nec fpecies externa manet quæ pabula menti
Sufficiat, magis illa vigens, tum denique veras
Expromat vires, tum fe plaudentibus alis
Tollat, avi fimilis, cavea quæ fortè reclusa
|