תמונות בעמוד
PDF
ePub

LETTER CCXXIV.

THE ARCHBISHOP OF ARMAGH TO THE LEARNED LEWIS DE DIEU.

Reverendissimo in Christo fratri D. Lodovico de Dieu, ecclesiæ LugdunoBatava Pastori fidelissimo. Leydam.

POSTREMÆ tuæ literæ, dilectissime frater, Londini mihi sunt redditæ una cum catalogo, et librorum quos mihi comparaveras pretio, quod ut illic persolveretur, probi cujusdam bibliopola Londinensis fidei commendavi. Interim gratissima mihi fuit tua cura de locupletanda bibliotheca mea novo hoc auctario, cui et viginti illa volumina Græcorum Aristotelis interpretum accessisse, mihi jam gratulor; ea cum reliquis libris Londinum ad bibliopolam illum de quo dixi (post pretium enumeratum) transmitti velim. Quas Britannicarum turbarum futurus sit exitus, Oɛou Ev γούνασι κεῖται. Hiberniæ enim nostræ status adhuc est pacatissimus, de cujus motibus inanes apud vos sparsi fuerant rumores, sed de nostris rebus omnibus certiores vos reddet D. Boswellus noster, qui confestim ad vos iter ingressurus est. Deus te custodiat, et piis tuis laboribus benedicat.

Londini, Jun. 28.
M.DC.XL.

Scripsit hæc raptim,

Ὁ σότατος,

JA. USSERIUS ARMACHANUS.

LETTER CCXXV.

THE LEARNED JOHANNES PRICEUS TO THE ARCHBISHOP of ARMAGH.

Joannes Priceus Reverendissimo in Christo Patri ac Domino D. Jacobo, Archiepiscopo Armachano S. D.

COLLECTANEA, antistes eruditissime, de Britannicarum ecclesiarum primordiis accepi dudum, roλvμalíaç ac humanitatis pariter insigne specimen. At dum indies (quem cassus rumor vulgaverat) præstolor adventui tuo, alieno jam satis tempore adimplevi officium meum. Næ tu nimis, doctissime præsul, facilis es et communis, qui in tanta illustrium literis aut honoribus abundantia, homunculum nullius ordinis cohonestare sustines. Contrectabitur sane eximium munus istud assiduis ac religiosis manibus, librorumque atque adeo cogitationum mearum locum principem occupabit.

Dabam ex rure suburbano honoratissimi Domini Georgii Radcliffe. iv. Kalend. Sept. 1640.

JOANNES PRICEUS.

LETTER CCXXVI.

THE ARCHBISHOP OF ARMAGH TO MR. SAMUEL HARTLIB.

Salutem in Christo Jesu.

THE printer followeth me here so hard, in my publishing the Epistles and Martyrdoms of Polycarpus and Ignatius, that I have no manner of leisure to make answer either to your letters, or those which I received from Mr. Gentius. You rightly observed in one of yours, that the relation you had from Mr. Ravius might a little retardate the eagerness of his desire to adventure so suddenly upon an eastern journey. If he could have but the patience to stay until the return of the other, I should willingly continue that allowance unto him, which I have now assigned unto the other. But the troubles of these times are such, that my rents cannot be received in Ireland; and the event so uncertain, that I know not whether so much will be left me, as may in any competent sort maintain myself and my family. Yet if things do prove otherwise, I shall be content to allow him ten pounds per annum; the first payment beginning from the first notice you shall receive of his arriving at Constantinople. I gave order unto Mr. Ravius to procure me a copy of Ignatius his Epistles in the Syriac language, to which he hath returned me no full answer. I am sure there is a Syriac copy of them in Rome; and therefore not improbable it is, that a like to that may be found among the Maronites in the east. If I might get either a Syriac, or an Arabic, or an Ar

menian, or a Persian translation of them, it would serve me to exceeding good purpose. But I must here break off.

Your assured loving friend,

JA. ARMACHANUS.

Oxford, Septem. ult. an. 1640.

VOL. XVI.

LETTER CCXXVII.

REVERENDO ET ILLUSTRI PRÆSULI DOMINO JACOBO USSERIO ARCHIEPISCOPO ARMACHANO, TOTIUS HIBERNIÆ PRIMATI, &c. AMICO NOSTRO HONORANDO.

REVERENDE ET ILLUSTRIS DOMINE PRÆSUL, AMICE HONORANDE,

EA, quæ scholarchæ de illustris nostri gymnasii Hanovici restauratione, ex mandato nostro non ita pridem ad te plenius perscripsere atque efflagitare, multis verbis repetere supersedemus, non dubitantes, quin animo tuo adhuc infixa hæreant. Notum est, ita res esse humanas, ut alias copia abundent, alias penuria laborent, et subinde aliter atque aliter sese habeant, notum et illud, quando res humanæ semel loco moveri inclinarive sede sua, captæ, quo majores sunt, eo ægrius seriusque vestigio sisti atque reponi. Quid mirum igitur, quod scholarchæ nostri aliena quærant subsidia, utpote propriis destituti. Eo enim res rediit, ut propter penuriam redituum totum fere gymnasium suo quoque splendore inclinari cœperit, nec multum abfuit, quin vix ac ne vix quidem restitueretur, nisi rebus nostris ex bona parte restitutis, nihil antiquius duxissemus, quam ut animum quoque ad restaurationem dicti gymnasii converteremus, et quod ab initio tanta authoris pietate fundatum, tantis quoque successoris sumptibus et laboribus reparatum in pristinam formam restitueremus. Quapropter desiderium scholarcharum, uti pium, honestum et utile reipublicæ et Ecclesiæ tibi, reverende pater, majorem in modum recommendatum volumus, obnixe rogantes, ut ea qua polles authoritate, totum negotium pro impetrando aliquo liberali subsidio promovere nos non dedigneris, offerimus e con

« הקודםהמשך »