Jejuni depressa jacet vel Musa Maronis,
Flet culicem esuriens qui satur arma canit.
O si Mæcenas major mihi riserit, O si
Fulgenti solitum regnet in ore jubar,
Crimine purgato pie post jejunia, Musa
Inciperet præsul grandia, teque loqui.

M. P.

Dum bibibus

Obrepit non intellecta senectus.'

SISTE mero bibulas effuso temporis alas,
Hesternumve minax coge redire diem;
Nil facis; usque volabit inexorabilis ætas,
Canitiemque caput sentiet atque rugas.

I brevis, & properans in funus necte corollas,
Mox conflagrando conde Falerna rogo.
Clepsydra Saturni tua nec crystallina distant,
Dum motu parili vinum & arena fluunt.

Dum loquor, ecce ! perit redimitæ gloria frontis,
Dat rosa de sertis lapsa, Memento mori.
Sed tibi, dum nôras nimis properare puellas,
Ut citiùs rumpat stamina, Bacchus adest.
Destituit cæcum subito sol ebrius orbem,
Occasum tremulo narrat adesse rubor.

M. P.

REVERENDO IN CHRISTO PATRI

THOME SPRAT,

EPISCOPI ROFFENSI, ETC.

Εὐδαιμονεῖν.

VICIMUS, exultans fausto crepat omine Daphnis,
Testaturque bonos nuncia fibra Deos;
Grandius eloquium meditare Thalia, patronum
Quem modò laudâsti, nunc venerare patrem.
Quis putet incertis volvi subtegmina Parcis?
Quis meritos æquum destituisse Jovem ?
Cum virtute tuum crescit decus, aucte sacerdos,
Impatiensque breves spernit utrumque modos.
Qualiter Elæo felix in pulvere victor,

Cui semel ornatas lambit oliva comas,
Suspirans partas queritur marcescere frondes,
Et parat elapsas ad nova bella rotas:
Sic tibi major honos veteres protrudit honores,
Metaque præteritæ laudis origo novæ est:
Phœbææ juvenile caput cinxere corollæ,
Palma vira decuit tempora, mitra senis. M. P.

EPISTOLA EODEM TEMPORE MISSA.

Cum voluntas regia, optimatum consensus, bonorumque omnium studia infulam merenti concesserint, ignoscas, pater reverende, quod inter communem populi plausum cliens eò minus ad enarran

dum sufficiens quò beneficiis plus fuerim devinctus, & tuos in ecclesiâ honores & ecclesiæ à tuis honoribus felicitatem festinet gratulari, favoris tui studiosissimus,

M. P.

AD FRANC. EPISC. ELIENSEM.

EXORATA boni tribuerunt munera Divi,
Patronique novus tempora cingit honos.
Concedas hilaris repetitum Musa laborem,
Et notum celebres, & mihi dulce decus.
O si te canerem, præsul venerabilis, O si
Fistula cum titulis cresceret aucta tuis,
Æque turba tibi non cederet ima clientum,

Cederet ac numeris optima Musa meis.
Hoc tamen ut meditor, mihi quid nisi vota supersunt?
Imbelles humeros nobile lassat onus.

Ergo minor virtus celebretur, dum tibi præsul·
Quod laudem superes gloria major erit.

Cum virtutes tuas unusquisque collaudet & honores gratuletur, nostræ V. R. audaciæ ignoscat tua benignitas, si minimâ pollens eloquentiâ, ardentissimo tamen studio accensus, ad communem populi chorum adjungens vocem, cum virum optimum tum benignissimum celebret patronum, qui, tuis maximè devinctus beneficiis, summoperè conatur meritò vocari Favoris tui studiosissimus,

M. P.

Quicquid vult, valde vult."

DUM tingit Siculus solis cœlique meatus, Astra polosque tuos quos sibi condit habet. Nil facit instantis mortis bellique tumultus; Usque sed egregium sedulus urget opus. Non vacat exiguæ curas impendere vitæ ; Sat sibi curarum Conditor orbis habet.

IN COMITIS EXONIENSIS CRISTAM,

TRITICI FASCEM LEONIBUS SUSTENTATUM.
MDCLXXXIX.

Lemma, "Sustentare et debellare."

DUM tibi dat fortes Cybele veneranda leones,
Flavaque collectas addit Eleusis opes:
Invidia major, victoque potentior ævo,
I decus, I nostra Ceciliana domus,
Sparge inopi fruges, & pelle leonibus hostem;

Copia quid valet hinc, quid timor inde, refer. Pollens muneribus belli vel pacis, habes, quo

Atque homines superes, atque imitêre Deos.

EPITAPHIUM.

M. S. CAROLI MONTAGUE,

Honorabilis Georgii de Horton in agro

niensi Filius natu sextus,

Northanto

Henrici Comitis de Manchester nepos, Scholiæ Regiæ Westmonasteriensis Alumnus, Collegii S. S. Trinitatis Cantabrigiensis Socius. Literas humaniores feliciter excoluit, Et in dispari laudis genere clarus,

Inter Poetas pariter ac Oratores Anglos excelluit:
Magna ingenii indole ;

Bonarumque artium disciplinis instructus,
Ex Academiæ umbraculis
In conspectum hominum prodiit,
Literatorum decus & præsidium.
Omni dehinc cogitatione

Communi bono promovendo incubuit:
Brevique hunc virum,

Sua in senatu solertia, in concilio providentia,
In utroque, justitia, fides, auctoritas,
Ad gerendam ærarii curam evexit :
Ubi laborantibus fisci rebus opportunè subveniens,
Simul monetam argenteam
Magno Reipublicæ detrimento imminutam
De novo cudi fecit;

Et inter absolvendum tantæ molis opus,
Flagrante etiam bello,