FROM THE HISTORY OF BRITAIN, 1670. [In Geoffrey of Monmouth the story is that Brutus the Trojan, wandering_through_the Mediterranean, and uncertain whither to go, arrived at a dispeopled island called Leogecia, where he found, in a ruined city, a temple and oracle of Diana. He consulted the oracle in certain Greek verses, of which Geoffrey gives a version in Latin elegiacs; and Milton translates these.] GODDESS of Shades, and Huntress, who at will Walk'st on the rolling sphere, and through the deep, [Sleeping before the altar of the Goddess, Brutus received from her, in vision, an answer to the above in Greek. Geoffrey quotes the traditional version of the same in Latin elegiacs, which Milton thus translates.] BRUTUS, far to the west, in the ocean wide, LATIN POEMS. Separate Title-page in Edition of 1645: ,: "Joannis Miltoni Londinensis Poemata. Quorum pleraque intra annum ætatis vigesimum conscripsit. Nunc primum edita. Londini, Typis R. R. Prostant ad Insignia Principis, in Coemeterio D. Pauli, apud Humphredum Moseley. 1645.” Separate Title-page in Edition of 1673: - Same as above, word for word, as far as to "Londini," inclusively; after which the rest runs thus: "Excudebat W. R. anno 1673." [DE AUCTORE TESTIMONIA.] Hæc quæ sequuntur de Authore testimonia, tametsi ipse intelligebat non tam de se quam supra se esse dicta, eo quod præciuro ingenio viri, nec non amici, ita fere solent laudare ut omnia suis potius virtutibus quam veritati congruentia nimis cupide affingant, noluit tamen horum egregiam in se voluntatem non esse notam, cum alii præsertim ut id faceret magnopere suaderent. Dum enim nimiæ laudis invidiam totis ab se viribus amolitur, sibique quod plus æquo est non attributum esse mavult, judicium interim hominum cordatorum atque illustrium quin summo sibi honori ducat negare non potest. JOANNES BAPTISTA MANSUS, MARCHIO VILLENSIS NEAPOLITANUS, AD JOANNEM MILTONIUM ANGLUM. AD Ut mens, forma, decor, facies, mos, si pietas sic, JOANNEM MILTONEM ANGLUM, TRIPLICI POESEOS LAUREA Cede, Meles; cedat depressâ Mincius urnâ ; AD JOANNEM MILTONUM. Græcia Mæonidem, jactet sibi Roma Maronem ; SELVAGGI. Di se stessa trofeo cadde sul piano: Ch' ode, oltr' all' Anglia, il suo più degno idioma 60 I più profondi arcani Ch' occulta la Natura, e in cielo e in terra Troppo avara talor gli chiude, e serra, Non batta il Tempo l' ale, Fermisi immoto, e in un ferminsi gli anni, Scorron di troppo ingiuriosi ai danni; 70 Dammi tua dolce Cetra, Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto, Di farti uomo celeste ottiene il vanto; Io, che in riva dell' Arno Tento spiegar tuo merto alto e preclaro, E ad ammirar, non a lodarlo imparo, Del Sig. ANTONIO FRANCINI, 80 JOANNI MILTONI, LONDINENSI, Juveni patriâ, virtutibus, eximio: Viro qui multa peregrinatione, studio cuncta, orbis terrarum loca perspexit, ut, novus Ulysses, omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propriâ sapientiâ excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt: Cui in Memoriâ totus orbis; in Intellectu sapientia; in Voluntate ardor gloriæ; in Ore eloquentia; harmonicos cælestium sphærarum sonitus Astronomiâ duce audienti; characteres mirabilium Naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistrâ Philosophiâ legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assiduâ Autorum lectione, exquirenti, restauranti, percurrenti' (At cur nitor in arduum?): Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, Reverentiæ et Amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CAROLUS DATUS, Patricius Florentinus, Tanto homini servus, tantæ virtutis amator. |