3278. a. Jugæus, sive Ilulæus, apud Babylonios regnat, annos quinque". b. Quo anno mortuus est rex Achaz, Esaias Philistæis, partem Judææ inique possidentibus, (ut supra, ad annum mundi 3264. dictum) excidium denunciavit"; similemque calamitatem Moabitis intra tres annos obventuram prædixit; de quorum vaticiniorum complemento, videnda quæ ad annum mundi 3280. et 3284. deinceps annotabuntur, Mortuus Achaz, sepultus est in civitate Davidis: sed non in sepulchris regum2. c. Patre mortuo, Ezekias jam liber, anno primo regni sui, ad finem vergente, mense primo (Abib scilicet) aperuit fores Domini, quas impius pater occluserata et sacerdotibus ac Levitis ipsorum sanctificationem, templique purgationem imperavit. Illi, hoc mandato animati, mensis primi die primo, Aprilis 21. in ipso Sabbato, sanctificaverunt se, veneruntque secundum præceptum regis ad purgandum domum Domini; et die octavo ejusdem mensis, Aprilis 28. die item Sabbati, ingressi porticum templi, sanctificaverunt domum Domini diebus octo: ita ut die sextodecimo mensis primi, Maii sexto, feria prima, absolverint. Mane igitur surgens rex Ezekias, Maii septimo, feria secunda, congregavit præfectos civitati, et "Ptol. reg. canon. Esai. cap. 14. a vers. 28. ad fin. x Esai. cap. 15. ver. 1. ad cap. 16. ver. 14. y 2 Reg. cap. 16. ver. 20. ascendit in domum Domini: in qua, cum populo, per sacerdotes et Levitas multa sacrificia in altari Domini magna cum lætitia obtulitd. Quia vero Pascha celebrari non poterat tempore eodem quo conventus fuerat habitus et purgatio instituta; quum sacerdotes non sanctificassent se ad sufficientem numerum, et populus non congregasset se Hierosolymam, ex lege Numerorum capite nono, versu decimo, indictum est Pascha in mensem secundum. Edicto igitur promulgato per totum Israelem a Beersheba Danem usque, non Judæi solum sed etiam ex tribubus Asheris, Manassis et Zebulunis nonnulli (reliquis Israelitis invitationem deridentibus) Hierosolymam congregati sunt. Ubi, idololatricis altaribus et aris thurariis prius amotis atque in Kidronis torrentem projectis, jugularunt Pascha 14. die mensis secundi, Junii tertio, feria prima, deinde festum azymorum celebrabant septem diebus, offerentes sacrificia eucharistica et confitentes Deo majorum suorum: quibus, ad testandum gratum erga Deum animum, et alios septem dies addixerunt; quos celebrarunt cum lætitiae. Quum autem absolvissent omnia ista, egressi sunt omnes Israelitæ qui præsentes fuerant sub finem mensis secundi, per civitates Judæ: et fregerunt statuas, et succiderunt lucos, destruxeruntque excelsa ac altaria e toto Juda et Benjamine, etiam per Ephraimum et Manassem, usque dum absolvissent. Deinde reversi sunt omnes Israelitæ, quisque in possessionem suam per civitates suasf. d 2 Chron. cap. 29. ver. 20-36. 2 Chron. cap. 30. ver. 23. 2 Chron. cap. 31. ver. 1. VOL. VIII. L Ezekias vero contudit etiam serpentem æneum quem fecerat Moses, eo quod usque ad dies illos Israelitæ adolerent ei; et per diminutionem ac contemptum Nechushtan, quasi anulum, vocavit. Idemque sacerdotes ac Levitas in suis muneribus et distributionibus restituens, de cibario eorum prospexit; revocata primitiarum decimarumque lege1. Unde Mense tertio primitia et decimæ deferri, et apud sacerdotes acervatim deponi, cœptæ suntk. 3279. a. Mense septimo, quo collecta fructuum totius anni absolvitur; oblatio primitiarum et decimarum absoluta est, iisque distribuendis curatores ab Ezekia præfecti sunt". Hosea, communicato cum Soo rege Ægypti consilio, annuum quod mittere solebat tributum Salmanasaro recusavita, qui Sous vel Sua, ut eum appellat Hieronymus, non alius esse videtur quam Sabacon Ethiops, 25. Ægyptiorum dynastiæ, quem Æthiopum fuisse retulit Manetho, primus (de quo supra, ad annum mundi 3277.). Unde, Æthiopibus confœderatum Hoseam Chrysostomusb, et "regem Æthiopum, qui tum Ægyptum obtinebat, in auxilium eum accersivisse," libro primo sacræ historiæ narrat Severus Sulpicius. Salmanasar, comperta Hoseæ conspiratione, primum quidem Moabitarum agrum occupavit, ne quid a tergo relinqueret quod sibi damnosum esset aut copiis suis : duabus summis illius civitatibus, a 2 Reg. cap. 17. ver. 4. Are et Kir-hareseth, excisis; juxta Esaiæ vaticinium, anno ante eventum tertio prædictum. Deinde totum regnum Israeliticum pervasit: et ascendens contra Samariam, anno quarto Ezekiæ et septimo Hoseæ, utroque ineunte, obsedit eam tribus annisd. Sub finem anni tertii obsidionis, regnique Ezekiæ sexti et Hosea noni, Samariam cepit Salmanasar: et deportavit Israelitas in ditionem suam; collocavitque in Chalaco, Chabore, Nehar-gozane, (quo Perææ incolas, sive duas tribus et dimidiam trans Jordanem, prius transtulerat Tiglath-pilesere ;) et in civitatibus Mediæ. 'Avapxía enim, quæ ante regiam potestatem Dejoci traditam apud Medos obtinuit, opportunitatem Assyrio ministraverat ad civitates eorum occupandas. Unde Tobit, sive Tobias senior, qui se hoc tempore, cum Anna uxore et Tobia filio et contribulibus suis Naphthalitis in regionem Assyriorum abductum, et Salmanasaris obsonatorem sive annonæ curatorem constitutum ibi fuisse dicit, in Mediam profectum se fuisse addit, et in primaria ejus civitate Rages apud Gabelum, agnatum suum, et e deportatis unum, decem argenti talenta deposuisseg. Atque hic finis fuit regni Israelitici; postquam 254. annis stetisset, a regno Judæ sejunctum. Esai. cap. 39. ver. 1. P Syntaxeos mag. lib. 4. cap. 6. e Esai. cap. 16. ver. 1. et ult. cum notis Tremellii. d 2 Reg. cap. 17. ver. 4, 5. et cap. 18. ver. 9. e 1 Chron. cap. 5. ver. 26. f 2 Reg. cap. 17. ver. 6. et cap. 18. ver. 10, 11. Tob. cap. 1. 3284. d. Anno secundo Mardocempadi, sive Merodaci, altera lunaris eclipsis Babylone conspecta est anno Nabonasari 28. mensis Thoth die 18. media nocte; ineunte videlicet Martii Juliani die nono, feria septima, et post dies 176. cum horis 20. et dimidia, eclipsis lunæ tertia; 15. die mensis Phamenoth, sub finem primi diei Septembris, feriæ primæ, tribus horis et dimidia ante mediam noctema. 3285. Sevechus Æthiops, Sabaconis filius, in Ægypto regnat annos quatuordecim". Videtur Sethos esse Vulcani sacerdos de quo Herodotus, libro secundo, capite 141. 3286. Candaules, uxorem satelliti suo Gygi Dascyli filio immodeste spectandam exhibens, ab eo, ipsa uxore ad id incitante, obtruncatus est: qui ejus non uxore solum, sed simul etiam cum ea regno Lydiaco deinde potitus est. Cujus rei meminit Archilochus Parius, qui per idem tempus fuit, in Iambo trimetro. Ita ab Heraclidis. Lydorum regnum ad Mermnadas est translatum: in quorum familia per annos 170. mansit; ex quibus 38. in regno exegit ipse Gyges. Servilis eum conditionis fuisse, illa Crosi abnepotis ipsius verba apud Xenophontema arguunt: “ Τῶν ἐμῶν προγόνων ἀκούω τὸν πρῶτον βασιλέυσαντα ἅμα τε βασιλέα καὶ ἐλεύθερον γενέσθαι. Ex majoribus meis eum qui primus regno potitus est, audio simul et regnum et libertatem esse consecutum." Et regiarum pecudum pastorem fuisse, in libro secundo de republica, affirmat Plato. Ejus nomen in orientalium dialecto a, Gug vel Gog, dictum fuisse videtur. 3287. Gyges, regnum adeptus, Delphos donaria non pauca misit, arma Mileto et Smyrnæ intulit, urbemque Colophonem vi cepite. Elulæus Tyriorum rex deficientes Gittæos, cum classe eo profectus, sub imperium suum retraxit. Contra hos misso exercitu, Salmanasar Assyriorum rex Phoenicen a Ptolem. lib. 4. magnæ syntax. cap. 6. et 7. b African. c Herodot. lib. 1. cap. 2. Herodot. Nb. 1. cap. 14. d Institut. Cyri, lib. 7. |