Arbaces Mediæ præfectus, muliebrem Sardanapali mollitiem indignissime ferens, conjuratione cum Beleso Babylonio inita, Medorum, Persarum, Babyloniorum et Arabum quadringenta millia adversus eum eduxit. Qui tribus præliis victus, in quarto, Bactrianorum copiis ad eum deficientibus, hostes noctu ex improviso oppressit, et castris exuit; cumque Sardanapalus uxoris fratri Salæmeni imperium castrense tradidisset; is a conjuratis bis prælio victus, cum toto pene exercitu deletus est. Ninive obsidione cincta, Sardanapalus filios tres et filias duas magna cum gaza in Paphlagoniam ad Cottam præfectum mittit: et tabellariis per omnes regni provincias dimissis, militum delectus agit, et ad tolerandam obsidionem necessaria comparat'.

3256. c. Roma, juxta Fabii Pictoris, Romanorum scriptorum anquissimi, et ludorum secularium a veteribus Romanis observatorum rationes, paulo ante initium Olympiadis 8. in festo Palilitio, XII. Kalendas Maii, a Romulo condi cœpta est: licet Palilia Varroniana toto quinquennio Fabianis anteriora sint.

Urbs oritur (quis tunc hoc ulli credere posset?)

e 2 Reg. cap. 18. ver. 2. 2 Chron. cap. 29. ver. 1.

f Ovid. Fast. lib. 4.

k Euseb. chron.

Diodor. Sicul. lib. 2.

Anno obsidionis tertio, fluvius continuis imbribus excrescens Ninives partem inundavit, et murum ad stadia viginti dejecit. Sardanapalus, rogo in regia ingenti extructo, et se et regiam, cum concubinis, eunuchis et divitiis omnibus, incendio absumpsit. Conjurati per collapsam muri partem ingressi, urbem ceperunt, et Arbacem regem appellarunt. Atque ita Assyriorum imperium destructum est: postquam a Nini initio superiorem Asiam annis 520. ut docet Herodotus", obtinuissent. Diviso igitur imperio:

Arbaces, Straboni Orbacus, Velleio Paterculo Pharnaces dictus, Medis suis ab Assyriorum jugo liberatis avrovoμíav reddidit: ut, in libro jam citato, confirmat Herodotus.

Belesis, in sacris literiso Baladan, Agathiæ Belessus vel Beleussus, Nicolao Damasceno, in eclogis ab Henrico Valesio editis, Nanybrus, Hipparcho, Ptolemæo et Censorino Nabonasarus dictus, regnum Babyloniæ per annos 14. obtinuit. A meridie vero primi diei Thoth mensis Ægyptiaci, die videlicet Februarii vigesimo sexto, feria quarta, labente ante vulgarem nostram æram Christianam anno 747. Nabonasari epocham summo consensu deducunt omnes astronomi.

Ninus junior Assyriorum regnum, ad proprios terminos reduc

m Diodor. lib. 2. et Athenæus

lib. 12. ex Ctesia.

n In libro 1. cap. 95.

• Esai. cap. 39. ver. 1. et 2

Reg. cap. 20. ver. 12.

P Lib. 2. hist. ex Bione et Alexandro Polyhistore.

3262. c. Achaz patri Jothamo succedens anno decimo septimo desinente Pekæ filii Remaliæ, 16. annis regnavit Hierosolymish.

Quum sub finem regni Jothami cœpisset Deus immittere in Judam Rezinem regem Syriæ et Pekam Remaliæ filiumi: audito jam adventus eorum rumore, domus David cum populo contremuit; præsentissimum sibi excidium imminere metuens. Regi Achazo consternato Deus, per Esaiam prophetam, ipsius liberationem et hostium interitum denunciat. Liberationis signum (optionem illud eligendi sibi ultro oblatam rege incredulo repudiante) promissionem dat de virgine Immanuelem paritura: qui et personæ ratione futurus esset θεάνθρωπος, Deus nobiscum, sive in carne nostra habitans; et officii quoque, quo, ut unicus mediator Dei et hominum, effecturus erat ut esset nobiscum Deus' placatus et propitius, adeoque auxilium in angustiis præsen

ver. 1, 2.

h2 Reg. cap. 16. 2 Chron. cap. 28. ver. 1. i 2 Reg. cap. 15. ver. 37. * 1 Tim. cap. 2. ver. 5.

Esai. cap. 8. ver. 10.

a Lib. 12. hist. animal. cap. 21.

r 1 Chron. cap. 5. ver. 6. 26. 2 Chron. cap. 28. ver. 20.

$ 2 Reg. cap. 15. ver. 29. cap. 16. ver. 7. 10.