Quintus Curtius Rufus: Life and exploits of Alexander the Great, כרך 10D. Appleton, 1860 - 385 עמודים |
מהדורות אחרות - הצג הכל
Quintus Curtius Rufus: Life and Exploits of Alexander the Great (1854) <span dir=ltr>Quintus Curtius Rufus</span> אין תצוגה מקדימה זמינה - 2009 |
קטעים בולטים
עמוד 345 - There soon they chose, The fig-tree; not that kind for fruit renown'd, But such as at this day, to Indians known, In Malabar or Deccan spreads her arms Branching so broad and long, that in the ground The bended twigs take root, and daughters grow About the mother tree, a pillar'd shade High over-arched, and echoing walks between.
עמוד 247 - HIM blind antiquity profaned, not served, "With self-taught rites and under various names, Female and male, Pomona, Pales, Pan, And Flora, and Yertumnus; peopling earth "With tutelary goddesses and gods That were not; and commending, as they would, To each some province, garden, field, or grove.
עמוד 305 - The lovely Thais by his side, Sate, like a blooming Eastern bride In flower of youth and beauty's pride."
עמוד 146 - Quibus bellum non intuleris, bonis amicis poteris uti. Nam et firmissima est inter pares amicitia : et videntur pares, qui non fecerunt inter se periculum virium. Quos viceris, amicos tibi esse cave credas. Inter dominum et servum nulla amicitia est : etiam in pace, belli tarnen jura servantur.
עמוד 199 - Vos modo animos mihi plenos alacritatis ac fiduciae adhibete." " Non in limine operum laborumque nostrorum, sed in exitu stamus. " Pervenimus ad solis ortum et oceanum, nisi obstat ignavia: inde victores, perdomito fine terrarum, revertemur in patriam. Nolite (quod pigri agricolae faciunt) maturos fructus per inertiam amittere e manibus. Majora sunt periculis
עמוד 242 - hercule, non solis, ortus, lucem caliganti reddidit mundo, cum sine suo capite discordia membra trepidarent. Quot ille turn extinxit faces! quot condidit gladios ! quantam tempestatem subita serenitate discussit! Non ergo revirescit solum, sed etiam floret Imperium. ° Absit modo invidia, excipiet hujus saeculi
עמוד 175 - Quam gloriam tu, parricida, intercipere voluisti, et Macedonas, Rege adempto, devictis gentibus dedere." " At nunc mones me, ut vestris parentibus parcam. Non oportebat quidem vos scire, quid de his statuissem, quo tristiores periretis, si qua vobis parentum memoria et cura est. Sed olim istum morem occidendi cum scelestis insontes propinquos parentesque
עמוד 174 - superbe habiti rebellassent. Non est diuturna possessio, in quam gladio inducimur; beneficiorum gratia sempiterna est. Si habere Asiam, ° non transire volumus, cum his communicanda est nostra dementia. Horum fides stabile et aeternum faciet imperium : et sane plus habemus, quam capimus. Insatiabilis autem avaritia est, adhuc implere velle, quod
עמוד 142 - et quod inferre possumus, accipere cogemur. Manifesta est consilii mei ratio. Sed an permissuri sint mihi Macedones animo uti meo, dubito; quia ex quo hoc vulnus accepi, non equo vectus sum, non pedibus ingressus. Sed si me sequi vultis, valeo, amici. Satis virium est ad toleranda ista. Aut si jam adest vitae mese finis, in quo tandem
עמוד 173 - aversaris, et si quis Deorum ante Jovem haberetur, fastidires etiam Jovem. Miraris si liberi homines superbiam tuam ferre non possumus? Quid speramus ex te, quibus aut insontibus moriendum est, aut, quod tristius morte est, in servitute vivendum ? Tu quidem, si emendari potes, multum mihi debes. Ex me enim scire