Particulas sensim aspicias coalescere, et ingens
Formari glebæ pondus, quam nulla facultas
Intus agit vitæ, nec sese attollere terra

Pigra valet; tantum immissis alimenta ministrat
Seminibus, Cereri unde venit vigor, arvaque rideut
Frugibus, et lætas diffundit copia messes.
Quinetiam arboreos fœtus quoscunque Dianæ
Custodi nemorum, quoscunque aut roscida flores
Terra tulit fundens lætum tibi, Chloris, odorem,
Insita vis illis quanquam et subtilior omnes
Pervadat fibras virtus, animetque virentes,
Nec mutare locum, aut possunt discedere ab umbra
Materna; duris arcte radicibus arbor

Capta manet, ramosque leves extendit in auras.
At quæ silvestres saltus ac lustra peragrant
Sæcula, quæ liquido sublimes aere cursus
Festinant, et quæ volvuntur monstra per undas;
Ellis larga dedit passim Natura vagari,

Ut sua quemque trahunt studia, et sentire dolores
Corporis, et blandæ vitai exquirere sensim
Gaudia. Nonne vides? pullis implumibus ales
Semper ut assideat tristique ciconia cura
Nutriat, ut pulli, vires cum firmior ætas
Suppeditat, senioque parens languescit inerti,
(Dulce ministerium!) inventas per rura lacertas
Sponte sua prædas ad limina nota reportent ;
Scilicet ut matri memores pia munera reddant.
Ætheream interea proprio sub pectore flammam ·
Sentit homo, et rectam format, ratione magistra,
Ad normam mores: hinc justa lege coercet
Affectus animi nimios, hinc læta virorum
Progenies sociæ exercet commercia linguæ.

Nec tamen, hæc cum sit tanto discrimine nota
Gens hominum, nullis pariles animalibus adsunt
Ingenii dotes. Rerum namque alma creatrix
Effundit tenuem mortali in pectore lucem
Interdum, et brutis mentem silvestribus addit
Indole silvestri majorem; ita compede nectit
Diversas gentes, justoque ita vita tenore
Omnigenam induitur formam, qua prima latescit
In lapide, et qua per varios inventa meatus

Tandem hominum in membris summo splendescit honore. Quippe silex glebam, tantum quod crescit, inertem Exsuperat, vitæque jacet confinia propter;

Tarda tamen crescit, propriique haud conscia motus.

At quibus extollam numeris, quo carmine dicam
Dilectum' Veneri florem? cui mater Amoris,
(Ut fama est,) voluit fibris concrescere sensus
Paulatim, et foliis dulces insidere succos.
Insidias utinam tales levis undique turba
Muscarum fugiat, latices neque libet amanos,
Aut prope pellaces oras misera explicet alas,
Quippe intus tribus armavit Dea candida telis
Melliferam frondem; quæ, postquam ore improba musca
Attingit, subito in gyrum se contrahit, arcto
Comprimit amplexu captivam, et spicula figit.
Hoc facit exiguos magnum munimen in hostes
Scilicet, aut muscæ tenui se sanguine pascit.
Hæc tamen, hæc culti quamvis supereminet horti
Flores, ingenium parvis vix piscibus offert
Equandum, quibus angusto sub limine conchæ
Sufficit exiles vitæ scintillula sensus.
Nam saxo affixi, quoties ad littora fluctus

quor agit refluos, undam, sorbere marinam
Ore solent patulo, dubiumque hinc quærere victum.
Si vero quisquam scopulis avellere concham
Incautus properet, tum sensim deserit humor
Omnis, et occumbit subitæ brevis incola morti.

Huic minima est virtus, quorum Natura calore
Artus sensifero vestit: si forte requiras,

Quænam hominem pecudesque inter sit copula nexa,
Contemplator, ubi natos videt India lucis

Sternere humi membra; horrendas ibi Simia silvas
Occupat, incessum faciemque simillima genti
Humanæ et si non hirsuto tegmine corpus
Huic esset generi, socios agnosceret ultro
Deceptus specie procul aspectuque viator.
Has inter silvas hominum gens barbara sedes
Obtinet antiquas, inculta, et tristia regna,
Cui forma, et voce, et cultu vix Simia cedat,
Talis adest vita, et tanı fœdis moribus ævuin
Consumunt illi, queis parce dona ministrat,
Obscuramque facem ratio; at mens improba cultu
Exuerit silvestrem animum, curaque secunda
Suscipiet, quoscunque velit, non tarda labores,
Hinc aliis alii præstant; pars maxima fausto
Omine vitaï coluit felicior artes;

Ast aliis pandit fontem doctrina severum,

I Muscipula Dionæa.

Difficiles cursus sophia; pars altera servit
Eloquio, aut facili vacat indulgere Camœnæ.
Sic sibi quisque locum servat, sua debita cuique
Palma datur, varium dum gaudet Musa tueri
Ingenium, dum scandit iter sublime volatu
Aerio, summoque sedentem in culmine vidit
Neutonum

Hunc ultra nunquam fas est se extendere menti
Humanæ, aut cœli obscuros reserare recessus.

Fortunata domus!' quam tanti scripsit alumnus,
Nominis hæredem, matremque agnovit amicam;
Dudum animi vigeas cultrix, et vincere tantum
Quamvis humanis non detur viribus, adsint,
Qui servent, memorique viri vestigia gressu
Observata legant; nec dedignare canentem
Me, licet ingenium rude sit, tenuisque Minerva,
Atque rudi audacem leges depingere versu
Naturæ, sertisque tuis subnectere laurum.

In Comitiis Posterioribus,
Mar. 26, 1789.

V. P. LITTLEHALES,
Trin. Coll.

LATIN POEM.

Vexat MATHEMATICOS demonstrationum inanis gloriola. His omnibus, quæ nihil profutura sunt, merito contemtis et amputatis, admirationi erit quot annos integros lucrabimur.-Milton.

Nisi quod pede certo

Differt sermóni, sermo merus.-Horat.

ANNE ideo ut placeant, rectoque poemata talo
Stent, et honos adsit, verborum tanta cadet vis,
Ut totidem pelves et tintinnabula dicas

Pulsari? In corvos scribendi abeat genus illud,
Et merito. Quid enim? Diverso more modoque
Bullatas Bavius nugas, et Mævius iste,
Stridenti stipula disperdidit? Hac ratione,
Judice me, implevit ruptas latratibus auras,
Qui, merus interpres verborum, vatis Homeri
Carmina ad extremum pessumdedit unus et idem,

1.0

Et crudum cecinit Priamum Priamique pisinnos.
Ut facies hominum diverse, sic quoque mens est
Discolor. Hic elegos, biferique rosaria Pæsti,
Et molles violas, et suave rubentem hyacinthum
Cantans, Alumina amat silvasque inglorius. Est cui
Ingenium Natura dedit ferventius amne
Montano, ut mores hominum consideret, et
Intus sueta geri in scenam depromat apertam,
Impavidus: neque enim curat, si rodere quisquam
Audeat, atque oculis obliquis limet, eo quod
Candidus impertit quæ sentiat, et vice grata
Insimulat laudatque. Sibi æque ac Sardanapalo
Ver natum novit, tempestatesque serenas,
Nullius addictus jurare in commoda; quamvis
Non gemma bibat, aut Sarrano dormiat ostro.

Sed neque convenient gaudentes rure Camoenæ,
Nec molles elegi, Satiræve severior usus,

Auribus horum hominum: quanquam Miltonus, et ipse
Johnsonus possent tali indulgere labori;
Et qui, divite vena, animum censoris honesti
Sumsit, et in chartis vitium perstrinxit acutis,
Simplicitate potens, puroque simillimus amni.*

"Sunt etenim ista nihil, nihil hæc sunt nomina;" dicunt
Ore Mathematici patulo; "problemata Vinci
"Qui sapit, hic tantum est dignus qui vivaţ, et astra
"Vertice sublimi feriat: Vescantur oportet
"Omne genus vatum siliquis ac pane secundo."
Scilicet hoc mirum, et fixis obtutibus adstes,
Ni noris dixisse ex his quendam haud ita pridem,
Miltonum cecinisse satis bene de Paradiso
Amisso, sed nil toto ostendisse libello,

Aut ubi sit locus iste, aut quo sint vivere pacto

Sueti Eva atque Adamus sine cerdone et sine mensis !!
"Atque hoc pro certo?" Verum est ; et pignore quovis
Contendam dixisse; neque est mirabile; uamque
Plura etiam audivi simili composta metallo,

Et pejora istis, possunt si talia fingi.

At quorsum hæc πολυπραγμοσύνη ? quorsumve tabellas
Perlustrant, Neutone, tuas? Volvuntur, ut ante,
Sidera, cærulei cœli per concava; et ipsa

20

30

40

50

"Labeo transtulit Iliada et Odysseam verbum ex verbo, ridicule satis, quod verba potius quam sensum secutus sit. Ejus est ille versus; Crudun manduces Priamum Priamique pisinnos." Vet. Gloss. in Pers. Sat. i. 4. Vide Iliad. 4. 35.

2 Addisonus.

Nocturnos currús, ceu quondam, agit aurea Phoebe;
Sed nec adhuc certum est, an sint hæc sidera nostro
Orbi terrarum paria; au sit pallida Luna
Caseus, aut creta potius fabricata rotunda.

Quinimmo, ut perhibent, studio hoc opus est, ut in omne
Inspicias, tanquam in speculum, concinnius; ut vi

Majore incumbas operi;- seu te mage/rostri
Cepit amor, strepitusve fori et facundia; sive
Dura tibi peragenda rei sit causa Petilli.
Scilicet ut scelerum puros patriæque et amicis
Restituas, quos dira mali spes muneris, et quos
Furciferi, innocuos quamvis, perjuria reddunt
Suspectos. Sed enim mendax infamia terret

ego

Quem nisi mendacem et mendosum ?- Ut redeam ad rem,
Omnia fiant hæc sine prismate.

Sint modo sensus

Communis, mentis vigor, et sibi conscia virtus,
Eloquiumque sagax venturi actique,-quid ultra

Expectes Nihilum." Cadit ergo quæstio? "Sic est."

J. B. Trin. Coll. Cant.

111. non. April. MDCCCXIII.

REMARKS ON

The Similarity of Worship, that prevailed in different parts of the Pagan World.

60

IN

PART III. [Continued from No. XXVIII. p. 355.]

every branch of this widely spreading idolatry, we may discover, that trees were holden in the greatest veneration, and were almost inseparable from the religious systems of the earliest Polytheists. Of this sort was the Grove-worship recorded in Scripture; and from an accurate comparison of the sacred accounts of Baál Péor, Moloch, Chemosh, and other idols with the narrative of Herodotus, we obtain the clearest insight into the different allu

'Hoc est, similia; ut Virgilianum illud, "Par levibus ventis, volucrique simillima somno."