TYRANNICIDA. pag. 151. [p. 794. Β. ed. Salm.] τί γὰρ καὶ οὐχὶ ἐξελάσας τις τύραννον ἤδη τιμὴν ἔλαβε τυραννοκτόνου; Corriger dum videtur: τί γάρ; οὐχὶ καὶ ἐξαλάσας τις τύραννον ἤδη τιμὴν ἔλαβε τυραννοκτόνου ; TYRANNICIDA. pag. 152. [p. 796. A. ed. Salm.] τὸ δὲ δὴ ἄχι τῶν τυράννων προσελθεῖν οὐκ ἂν ὑπῆρξε μοι, μὴ οὐχὶ τῶν περὶ αὐτοῦ, φυλάκων καὶ δορυφόρων ἁπάντων κεκρατηκότι, κἀκείνους ἅπαντας προνεν κηκότι.-- Malim τὸ δὲ δὴ ἄχρι τῶν τυράννων ΠΡΟΕΛΘΕΙΝ, &c. Pr gredi, Procedere. TYRANNICIDA. p. 157. [p. 801. A. ed. Salm.] ἰδὼν ὁ τύραννος τὸν υἱὸν, ὃν εἶχε μόνον, ὀλίγον ἐμπνέοντα, ᾐμαγμένον, ἐμπεπλησμένο του φόνου, καὶ τὰ τραύματα συνεχῆ καὶ πολλὰ καὶ καίρια, ἀνεβόησε τούτο —τέκνον, ἀνῃρήμεθα, πεφονεύμεθα, τετυραννοκτονίμεθα· ποῦ ὁ σφαγείς τίνι με τηρεῖ; τίνι με φυλάττει, διὰ σοῦ, τέκνον, προανῃρημένον; ἢ μὴ τι ὡς γέροντος ὑπερφρονεῖ; καὶ τῇ βραδυτῆτι κολάζειν δέον, καὶ παρατεί νει μοι τὸν φόνον, καὶ μακροτέραν μοι τὴν σφαγὴν ποιεῖ. Rectius lega mus, ἢ μή τι, ὡς γέροντος, ὑπερφρονεῖ; καὶ (κολάζειν δέον) (cum debent, cum mihi optandum sit, supplicium meum representari) παρατείνε μοι τὸν φόνον, καὶ μακροτέραν μοι τὴν σφαγὴν ποιεῖ; ABDICATUS. pag. 166. (p. 812. B. ed. Salm.) ἀλλ ̓ ὥσπερ του πατράσι τὰ τηλικαῦτα ὀργίζεσθαι ἐφῆκεν, (ὁ νομοθέτης) οὕτω καὶ τὰ παίδων προυνόησεν, ὡς μὴ ἀδίκως αὐτὸ πάσχωσι. καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἔλει θέραν ἔφη γίγνεσθαι, οὐδ ̓ ἄκριτον, τὴν τιμωρίαν, ἀλλ ̓ εἰς δικαστήριο ἐκάλεσε, καὶ δοκιμαστὰς ἐκάθισε τοὺς μήτε πρὸς ὀργὴν μήτε διαβολὴν δίκαιον κρινοῦντας. Malim καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐλευθέραν ΕΦΗΚΕ Τ νεσθαι οὐδ ̓ ἄκριτον τὴν τιμωρίαν ABDICATUS. p. 166. (p. 812. D. ed. Salm.) ούκουν ἡγεῖτο ἀδίκασ τον γίγνεσθαι τὸ πρᾶγμα, οὐδ ̓ ἐξ ἐρήμης τοὺς παῖδας εὐθὺς ἁλίσκεσθαι, ἀλλὰ καὶ ὕδωρ ἐγχεῖται, καὶ λόγος ἀποδίδοται, καὶ ἀνεξέταστον οὐδε καταλείπεται. Legendum puto Ούκουν ΗΦΙΕΤΟ ἀδίκαστον γίγνεσθα τὸ πρᾶγμα. Permisit, Concessit. · ABDICATUS. p. 167. (813. B. ed. Salm.) Εξετάσατε (judicibus inquit filius, qui, cum abdicatus fuisset, et denuo pro meritis erga patrem, quem morbo liberaverat, in familiam ejus receptus, nunc iterum injuste abdicatur) εξετάσατε εἰ ἔτι δοτέον ἀποκηρύττειν αὐτῷ ἅπαξ ἀποκηρύξαντι, χρησαμένῳ τῇ παρὰ τοῦ νόμου ἐξουσίᾳ, καὶ ἀποπληρώ σαντι τὴν πατρικὴν ταύτην δυναστείαν, εἶτ ̓ αὖθις ἀναλαβόντι, καὶ λύσαντι τὴν ἀποκήρυξιν. ἐγὼ μὲν γὰρ ἀδικώτατον εἶναί φημι τὸ τοιοῦτον, ἀπερώ τους γενέσθαι καὶ τῶν παίδων τὰς τιμωρίας, καὶ πολλὰς τὰς καταδίκα καὶ τὸν φόβον ἀΐδιον, καὶ τὸν νόμον ἄρτι μὲν συνοργίζεσθαι, μετὰ μικρὰ δὲ λύεσθαι, καὶ πάλιν ὁμοίως ἰσχυρὸν εἶναι. Omnino sententia postulat, ἐγὼ μὲν γὰρ ἀδικώτατον εἶναί φημι τὸ τοιοῦτον, ἀπεράντους γενέσθαι ΚΑΤΑ τῶν παίδων τὰς τιμωρίας. ABDICATUS. p. 169. (816. Α. ed. Salm.) ἀμετανόητον οὖν τὴν ἀνάληψιν, καὶ τὴν διαλλαγὴν βέβαιαν εἶναι προσήκει, μετὰ κρίσιν οὕτω πολλὴν καὶ δύο δικαστήρια ἓν μὲν τὸ πρῶτον, ἐφ ̓ οὗ παρητήσω, δεύτερον δὲ τὸ σὸν, ὅτε μετεβουλεύσω, καὶ ἀνάδαστον ἐποίησας· τὰ πρότε ρον ἐγνωσμένα λύσας, βεβαιοῖς τὰ μετ' ἐκεῖνα βεβουλευμένα. Scriben dum fortasse δύο δικαστήρια· ἓν μὲν τὸ πρῶτον, ἐφ' οὗ παρητήσω, δεν τερον δὲ τὸ σὸν, ὅτε μετεβουλεύσω, καὶ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ (δικαστήριον scilicet ἀνάδαστον ἐποίησας τὰ ΜΕΝ πρότερον ἐγνωσμένα λύσας, ΒΕΒΑΙΩΣΑΣ ΔΕ τὰ μετ' ἐκεῖνα βεβουλευμένα. ABDICATUS. pag. 171. (pag. 817. E. ed. Salm.) Οὗ τί γένοιτ' ἂν ἀχαριστότερον ; σωθέντα (patrem meum) δι' ἐμὲ, καὶ τηλικοῦτον κίνδυνον (morbi scilicet, quem curavi) διαπεφευγότα, τοῖς τοιούτοις (altera abdicatione puta) εὐθὺς ἀμείβεσθαι, τῆς θεραπείας ἐκείνης οὐδ ̓ ἕνα λόγον ἔχοντα, ἀλλ ̓ οὕτω ῥᾳδίως ἐπιλελῆσθαι, καὶ ἐπὶ τὴν ἐρημίαν ἐλαύνειν τὸν ἐφησθέντ' ἂν δικαίως, ἐφ ̓ οἷς ἀδίκως ἐξεβέβλητο, μὴ μόνον δ' οὐ μνησικακήσαντα, ἀλλὰ καὶ σώσαντα καὶ σωφρονεῖν παρασκευάσαντα, Gesnerum, virum tam doctum, tam perspicacem, τὸ μνησθέντ' pro τῷ ἐφησθέντ' mutari voluisse, vehementer miror. Post ἐφησθέντ' ἂν subaudi τῷ νόσῳ, τῇ συμφορᾷ, vel tale quid. τὸν ἐφησθέντ ̓ ἂν δικαίως, ἐφ ̓ οἷς ἀδίκως ἐξεβέβλητο est " eum, qui patris calamitate, morbo, jure lætari potuisset, propterea quod abdicatus inique fuerat." ABDICATUS. pag. 173. [p. 820. A. ed. Salm.] ὃν ἔσωσα, καὶ ὃς τοῦ βίου πάντος χρεώστης ἐστί μοι, καὶ ᾧ τὸ εἶναι, καὶ τὸ σωφρονεῖν, καὶ τὸ συνιέναι παρέσχημαι· καὶ μάλιστα, ὅτε οἱ ἄλλοι πάντες ἤδη ἀπεγνώ κεσαν, καὶ ἥττους εἶναι ὠμολόγουν τῆς νόσου. τοῦτο γὰρ μεῖζον οἶμαι ποιεῖν τὴν ἐμὴν εὐεργεσίαν, ὡς οὔτε υἱὸς ὢν τότε, ἀναγκαίαν τῆς θεραπείας ἔχων αἰτίαν, ἀλλ ̓ ἐλεύθερος καθεστώς, καὶ ἀλλότριος, τῆς φυσικῆς αἰτίας ἀφειμένος, ὅμως οὐ περιεῖδον, ἀλλ' ἐθελοντὴς, ἄκλητος, αὐ τεπάγγελτος, ἧκον, ἐβοήθησα, προσελιπάρησα, ἰασάμην—Melius τοῦτο γὰρ μεῖζον οἶμαι ποιεῖν τὴν ἐμὴν εὐεργεσίαν, ὋΣ, οὔτε υἱὸς ὢν τότε, ἀναγκαίαν τῆς θεραπείας ἔχων αἰτίαν ἀλλ ̓ ἐλεύθερος καθεστώς—ἰασάμην. ABDICATUS. p. 177. [825. Α. ed. Salm.] Οὐδὲ τοῦθ ̓ ὁ νομοθέτης φησὶν, ὅ τι ἂν τύχῃ ὁ πατὴρ αἰτιασάμενος, ἀποκηρυττέτω, καὶ ἀπόχρη θελῆσαι μόνον καὶ μέμψασθαι· τί γὰρ ἂν ἔδει δικαστηρίου; ἀλλ ̓ ὑμᾶς ποιεῖ τοῦτο, ὦ ἄνδρες δικασταί, σκοπεῖν, εἴτ ̓ ἐπὶ μεγάλοις καὶ δικαίοις ὁ πατὴρ ὀργίζεται, εἴτε καὶ μή· ὑμῖν pro ὑμᾶς habet editio Florentina : scribo igitur άλλ' ΕΦ' ὑμῖν ποιεῖ τοῦτο, ὦ ἄνδρες δικασταί, σκοπεῖν, είτ ABDICATUS. p. 178. [826. Α. ed. Salm.] οὐ πάντα προστάττειν οὔτε τούτῳ (patri) δίδωσιν ὁ νόμος, οὔτ ̓ ἐμοὶ τὸ πείθεσθαι πᾶσι πάντως ἀναγκαῖον· ἐν δ ̓ οὖν τοῖς τῶν προσταγμάτων, τὰ μὲν ἀνεύθυνα ἐστι, τὰ δ ̓ ὀργῆς καὶ τιμωρίας άξια. Pro ἐν δ ̓ οὖν τοῖς legendum censeo ἐστὶ δ ̓ οὕτως.—Οὔτ ̓ ἐμοὶ τὸ πείθεσθαι πᾶσι πάντως ἀναγκαῖον. ΕΣΤΙ Δ' ΟΥΤΩΣ· τῶν προσταγμάτων τὰ μὲν ἀνεύθυνά ἐστι, τὰ δὲ ὀργῆς καὶ τιμωρο έας άξια. * ABDICATUS. p. 180. [p. 828. C. ed. Salm.] ταύτην ἐγὼ τὴν τέχνην (medicinam) οὐχ υἱὸς ὢν τὸς ἐξέμαθον, οὐδὲ τῷ σῷ νόμῳ ὑποκεί μενος· καὶ ὅμως αὐτὴν μεμάθηκά σοι, καὶ πρῶτος αὐτῆς ἀπολέλαυσας, οὐδὲν παρὰ σοῦ πρὸς τὸ μαθεῖν ἔχων. Locus injuria suspectus. Ges nerus legit καὶ πρῶτος αὐτῆς ἀπολέλακας· οὐδὲν παρὰ σοῦ πρὸς τὸ μαθεῖν ἔχω. Mutatione nihil opus. Verba (καὶ πρῶτος αὐτῆς ἀπολέλαυκας) parentheseos signis includenda sunt... PHALARIS I. p. 189. [p. 838. E. ed. Salm.] φιλανθρωπία γάρ, καὶ πραότητι, καὶ τῷ ἡμέρῳ, κἀξ ισοτιμίας, θαυμασίως ἐγὼ ἤλπιζον ἐς τὸ πείΘεσθαι προσάξεσθαι τούτους. Forte—καὶ τῷ ἡμέρῳ, καὶ ἰσοτιμία-κ. τ. λ. PHALARIS. 1, p. 196. [p. 844. A. ed. Salm.] τὸν γὰρ ἅπε εἰς τὰ τοιαῦτα ἐμπεσεῖν ἠναγκασμένον ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει καὶ εἶτα εἶναι, ἢ φειδόμενον τῶν πλησίον, ἀπολωλέναι. Legere velim όμο χρὴ τῇ ὑποθέσει, καὶ ΤΟΝ αὐτὸν, εἶναι, νεὶ ὅμοιον χρὴ τῇ ὑποθέσει εἶναι, ἢ αὐτὸν, φειδόμενον τῶν πλησίον, ἀπολωλέναι. PHALARIS. I. p. 196. (845. A. ed. Salm.) Εἰ δέ τις φαίη, βούλει ὦ Φάλαρι, αὐτὸς τεθνάναι ἀδίκως, ἡ δικαίως κολάζειν τοὺς ἐπιβούλας τοῦτο βουλοίμην ἄν· αὖθις γὰρ ὑμᾶς, ὦ Δελφοί, συμβούλους καλώ, πότερον ἄμεινον εἶναι ἄδικως ἀποθανεῖν, ἢ ἄδικως σώζειν τὸν ἐπιβεβουλευκότα. Sententia postulare videtur άδικως ἀποθανεῖν, ή ΕΝΔΙΚΩΣ ΚΟΛΑ ΖΕΙΝ τὸν ἐπιβεβουλευκότα. PHALARIS. II. p. 202. [851. E. ed. Salm.] Ἐγὼ μὲν οὖν (Phalaris) καὶ τὸ ἐνδριᾶσαι ὑμᾶς ὅλως περὶ τούτου, καὶ δημιουργοὺς ἡμῖν προθεῖναι τὴν διάσκεψιν, εἰ χρὴ δέχεσθαι τὸ ἀνάθημα (quod Apollini destinari) ή ὀπίσω αὖθις ἀποπέμπειν, ἀνόσιον ἤδη εἶναι νομίζω· μᾶλλον δὲ οὐδ ̓ ὑπερβολὴν ἀσεβείας ἀπολελοιπέναι· οὐδὲν γὰρ ἀλλ ̓ ἡ ἱεροσυλία τὸ πράγ μά ἐστι, μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα· καὶ ὅσῳ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι βουλομένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβές τερον. Salmuriensis habet καὶ ὅσον, unde extrico οὐδὲν γὰρ ἀλλ ἱεροσυλία τὸ πρᾶγμά ἐστι· μακρῷ τῶν ἄλλων χαλεπωτέρα ΚΑΘ' ΟΣΟΝ τοῦ τὰ ἤδη ἀνατεθέντα συλᾶν τὸ μηδὲ τὴν ἀρχὴν τοῖς ἀνατιθέναι βουλι μένοις ἐπιτρέπειν ἀσεβέστερον. κόρακας,” οὐκ ἔτι τὸν τοιοῦτον οὔτε στέγη τις ἐδέχετο κ. τ. λ. Ita ἀνεῖπεν recte redit ad τινί. PSEUDOMANTIS. p. 258. [899. Salm.] Lucianus, quo Alexandri pseudoprophetæ fraudes et fallacias convinceret, lepido commento usus est; quod sic narrat: πάλιν ἐμοῦ ἐρομένου ἐν δύο βιβλίοις διαφύ ροις τὴν αὐτὴν ἐρώτησιν, πόθεν ἦν Ὅμηρος ὁ ποιητὴς, ἐπ ̓ ἄλλον καὶ ἄλλου ὀνόματος, τῷ ἑτέρῳ μὲν ὑπέγραψεν, ἐξαπατηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἐμοῦ νεανίσκου, (έρωτηθεὶς γὰρ ἐφ' ὅ, τι ἧκε, θεραπείαν ἔφη αιτήσων πρὸς ὀδύ την πλευρού) Κυτμίδι σε χρίσθαι κέλομαι, δροσίην τέ κε Λητούς. Τῷ δὲ ἑτέρῳ, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο ἀκηκόει, ὡς ἐρομένου τοῦ πέμψαντος, είτε μοι πλεῦσαι ἐπ ̓ Ἰταλίαν, εἴτε πεζοπορῆσαι λῷον, ἀπεκρίνατο οὐδὲν πρὸς τὸν Ὅμηρον, Μὴ σύ γε πλωέμεναι, πεζὴν δὲ καθ' οἶμον ὅδευε. Repono Τῷ δὲ ἑτέρῳ, ἐπειδὴ καὶ ΤΟΥΤΟΥ (του βιβλιοφόρου scilicet) ήκηκόει, ὡς ἐρομένου τοῦ πέμψαντος εἴτε ΟΙ (τῷ πέμψαντι puta) πλεῦσαι ἐπ ̓ Ἰταλίαν, εἴτε πεζοπορῆσαι λῷον. ἀπεκρίνατο κ. τ. λ. PSEUDOMANTIS. p. 260. εἶτα δή μου ἐκπλεῖν προαιρουμένου, ξένια καὶ δῶρα πολλὰ πέμψας,ὑπισχνεῖται καὶ πλοῖον αὐτὸς παρέξειν Malim, εἶτα δ' ἐμοῦ ἐκπλεῖν προαιρουμένου. DE SALTATIONE. p. 266. [908, ed. Salm.] ἀνὴρ δέ τις ὤν, ὦ λῷστε, καὶ ταῦτα παιδείᾳ σύντροφος, καὶ φιλοσοφίᾳ τὰ μέτρια ὁμιληκὼς ἀφέμενος, ὦ Λυκίνε, τοῦ περὶ τὰ βελτίω σπουδάζειν, καὶ τοῖς παλαιοῖς συνεῖναι, κάθησαι καταυλούμενος, θηλυδρίαν ἄνθρωπον ὁρῶν, ἐσθῆσι ματ λακαῖς, καὶ ἄσμασιν ἀκολάστοις ἐναβρυνόμενον, καὶ μιμούμενον ἐρωτικὰ γύναια τῶν πάλαι, τὰς μαχλοτάτας Φαίδρας, καὶ Παρθενόπας, καὶ Ροδόπας τινὰς, καὶ ταῦτα πάντα ὑπὸ κρούμασι, καὶ τερετίσμασι καὶ ποδῶν κτύπῳ, καταγέλαστα ὡς ἀληθῶς πράγματα, καὶ ἥκιστα ἐλευθέρῳ ἀνδρὶ, καὶ οἴῳ σοὶ, πρέποντα; Legendum puto ΚΑΘΗΤΑΙ καταυλούμενοςNominativus est ἀνήρ. DE SALTATIONE. p. 279. [920. ed. Salm.] Δοκεῖ γάρ μοι ὁ παν λαιὸς μῦθος καὶ Πρωτέα, τὸν Αἰγύπτιον, οὐκ ἄλλο τι ἢ ὀρχηστήν τινα γενέσθαι λέγειν, μιμητικὸν ἄνθρωπον, καὶ πρὸς πάντα σχηματίζεσθαι καὶ μεταβάλλεσθαι δυνάμενον.— ὅπερ δὴ καὶ τοῖς νῦν ὀρχουμένοις πρόσεστιν. ἴδοις τ' ἂν οὖν αὐτοὺς πρὸς τὸν αὐτὸν καιρὸν ὠκέως διαλλαττομένους, καὶ αὐτὸν μιμουμένους τὸν Πρωτέα. Repono ἴδοις τ ̓ ἂν οὖν αὐτοὺς πρὸς τὸν ΑΥΤΩΝ καιρὸν (prout tempora, occasiones, ab illis postulant) ὠκέως διαλλαττομένους. DE SALTATIONE. p. 286. [925. ed. Salm.] πάλαι μὲν γὰρ αὐτοὶ καὶ ᾖδον καὶ ὠρχοῦντο· εἶτ ̓, ἐπειδὴ κινουμένων τὸ ἆσθμα τὴν ᾠδὴν ἐπετάραττεν, ἄμεινον ἔδοξεν ἄλλους αὐτοῖς ὑπάδειν. Inserendus articulus : πάλαι μὲν γὰρ ΟΙ αὐτοὶ καὶ ἡδον καὶ ὠρχοῦντο. DE SALTATIONE. p. 292. [931. ed. Salm.] ἑξῆς δὲ Μέγαρα, καὶ Νῖσος, καὶ Σκύλλα, καὶ πορφυροῦς πλόκαμος, καὶ Μίνωος πόρος, καὶ περὶ τὴν εὐεργέτιν ἀχαριστία.-Gravius Μίνωος πόθος legit. Cogitabam olim Μίνωος ΦΟΡΟΣ, Juvenum tributum, Minotauro objiciendorum : nunc magis placet Μίνωος ΣΤΟΛΟΣ, Expeditio adversus Megarenses et Athenienses. 156 NOTICE OF Sir WM. GELL's Itinerary of the Morea. WE have much pleasure in announcing the publication of " an Itinerary of the Morea, being a description of the Routes in that Peninsula, by Sir William Gell, M. A. F. R. S. F. A. S."-This work, which comprises a very neat map of the routes in the Morea, must prove an acceptable and highly useful companion to all who visit that interesting part of Greece-and its convenient size, which adapts it to the pocket, (being a duodecimo volume of about 260 pages) will be considered probably as no trifling recommendation. It has been asserted," says the ingenious author, (Preface p. x.) that we are now so well acquainted with Greece, that an apology is required for any work on that country. This might be true, if any one of the critics who have enjoyed this imaginary triumph over those who have travelled in Greece, had even heard the names of the towns and vi lages of the Morea. Our sailors may have seen about seven towns on the coast; while with regard to the situation of ancient cities, our best scholars would be puzzled to point out the sites of Psophis, Me thydrium, or Orchomenos, or even Mantinea and Tegea. It is the entire ignorance of this country which has tempted people to assert that they were thoroughly acquainted with it. The gentleman to whom this essay is inscribed, with all the advantages he possesses of talent and research, is fully sensible of the deficiency of the materials necessary to compile a map of the country."-Sir William Gell has dedicated this volume to Mons. Barbier-du-Bocage, one of the most celebrated geographers not only of France but of Europe. As a specimen (taken at random) of the manner in which Sir Wil liam directs travellers, and indicates the objects most worthy of their notice, we shall extract (from page 123) the route from Hours, Minutes. 25 15 10 10 · 10 · Tripotamia to Strezoba, Mopeki, a village on the hill I. (left.) Vestiges of antiquity. Fine scenery and woods. |