Πρὸ ἡμερῶν πλῆθος νεφῶν, ἀπὸ ἀτμῶν πληθώρας
Εξογκωμένα, έβρεχαν σχεδὸν ἑξῆντα ὥρας...

Μετὰ τὴν παῦσιν τῆς βροχῆς, ἐγὼ κ ̓ ἕνας μου φίλος,
Αργᾶ περιπατούσαμεν 'ς τοῦ ποταμοῦ τὸ χεῖλος.
Εκεῖ παρετηρήσαμεν, μετὰ φρυγάνων ἄλλων,
Κ ̓ ἕνα παρασυρόμενον κορμὸν δρυὸς μεγάλον.
Στραφεὶς τότε 'ς τὸν φίλον μου· ἴδε, τὸν εἶπα, κείνην

ร

Τὴν δοῦν, πῶς παραφέρεται 'ς τὴν ποταμίαν δίνην.
Ἦτον κ αὐτή πυκνόφυλλος, μὲ κλῶνας πολλοὺς πρώην,
Μὲ τὴν σκιάν της δρόσιζε τὴν ὑποκάτω χλόην,
'Σ τοὺς κλάδους της λιγύφθογγα πτηνὰ εκελαδοῦσαν,
Σ τὴν ρίζαν της τὰς σύριγγας ποιμένες ἐφυσοῦσαν·
Αλλὰ τὴν εξεῤῥίζωσε τῆς καταιγίδος βία,
Σ τὸν ἄρνον τὴν ἐκρήμνισε, καὶ σύρετ ̓ ἡ ἀθλία.

Μὲ τοῦτον, φίλε, τὸν κορμὸν κ ̓ ἐγὼ παρομοιώθην, Αφ ̓ οὗ ἀπὸ τὸν οἶκόν μου χωρίσθην κ ̓ ἐμονώθην.

REVUE critique des principaux ouvrages de la littérature grecque moderne.

Prose.

Théologie...

126