תמונות בעמוד
PDF
ePub

Et in dispari laudis genere clarus,

Inter Poetas pariter ac Oratores Anglos excelluit :
Magna ingenii indole;

Bonarumque artium disciplinis instructus,
Ex Academiæ umbraculis
In conspectum hominum prodiit,
Literatorum decus & præsidium.
Omni dehinc cogitatione

Communi bono promovendo incubuit:
Brevique hunc virum,

Sua in senatu solertia, in concilio providentia,
In utroque, justitia, fides, auctoritas,
Ad gerendam ærarii curam evexit:
Ubi laborantibus fisci rebus opportunè subveniens,
Simul monetam argenteam

Magno Reipublicæ detrimento imminutam
De novo cudi fecit;

Et inter absolvendum tantæ molis opus,
Flagrante etiam bello,
Impressis chartulis

Pecuniarum rationem pretiumque impertiit.
His meritis & patriæ & principis gratiam consecutus,
Familiam suam diu illustrem, illustriorem reddidit;
Baro scilicet, deinde comes de Halifax creatus,
Ad tres Montacutani nominis proceres quartus
accessit.

Summo denique Periscelidis honore ornatus, Publici commodi indefessus adhuc consultor, Media inter conamina, otium cum dignitate, Quod desideravit, & meruit, vix tandem assecutus: (Proh! brevem humanarum rerum fiduciam ;) Omnibus bonis flebilis occidit,

XIX die Maii, Anno Salutis MDCCXV.

[ocr errors]

Etatis suæ LIV.

Patruo de se optimè merenti,
Et bonorum & honorum hæres,
Georgius comes de Halifax.

ENGRAVEN ON THREE SIDES OF AN
ANTIQUE LAMP.

GIVEN BY ME TO LORD HARLEY.

NTIQUAM hanc lampadem
E Museo Colbertino allatam,
Domino Harleo inter Καμηλια sua
Reponendam D.D. Matthæus Prior.

This lamp which Prior to his Harley gave,
Brought from the altar of the Cyprian dame,
Indulgent time, through future ages save,
Before the Muse to burn with purer flame.

Sperne dilectum Veneris sacellum,
Sanctius, lampas, tibi munus orno;
I, fove casto vigil Harleianas

Igne Camoenas.

EPITAPH.

ERE lies SIR THOMAS POWYS, Knight:
As to his profession,

In accusing, cautious; in defending,
vehement;

In all his pleadings, sedate, clear, and strong;

In all his decisions, unprejudiced and equitable.
He studied, practised, and governed the law
In such a manner,

that

Nothing equalled his knowledge, except his eloquence;

Nothing excelled both, except his justice.
As to his life,

He possessed, by a natural happiness,
All those civil virtues which form the gentleman :
And to these, by divine goodness, were added
That fervent zeal and extensive charity,
Which distinguish the perfect Christian!

THE TREE IS KNOWN BY HIS FRUIT.

He was a loving husband and an indulgent father, A constant friend and a charitable patron; Frequenting the devotions of the church; Pleading the cause, and relieving the necessities, of the poor.

What by example he taught throughout his life, At his death he recommended to his family and

friends:

"To fear God, and live uprightly."

Let whoever reads this stone,

Be wise, and be instructed.

INSCRIPTIO, &c.

MISSA

CONSTANTINOPOLIN,
1689.

Roberto Grove Anglo, Ex agro Wiltoniensi oriundo, Amicus summus & popularis Radulphus Lane Sepulchrale saxum posuit. Lugubre marmor,

Inscripto dicas vulnere,

In morbi violentiam juventutis robur,
In mortis invidiam fiducia humana,
In fati decretum morum sanctitas,
Quantillum prodest!

Nam ille, quem custodis, fuit,
(O vox lugenda, fuit!)
Inter juvenes flos & decus,
Inter senes spes & desiderium,
Ad omnes ubicunque exemplar.
Animi magnitudine viros superans,
Corporis venustate fœminas,

Sexum virtutibus utrumque.

In negotiis summâ cum justitiâ providus,
Pari cum modestiâ hilaris in otio;
Ad perigrinos humanus, facilis ad suos,
Ad amicos sine promissis firmus,

Ad omnes sine dissimulatione benevolus;

[ocr errors]

Ad Deum sine superstitione religiosus.
Ingenio florens, proposito sanctus, vitâ
Innocens, beatus morte.
At tu, fidele saxum,

Defuncto quod amico dedit

Amicus vix superstes,

Eterno sis interpreti

Quod virum meliorem

Anglia nec genitum, nec Thracia deficientem,
Aut vidit unquam aut videbit :
Charas corporis reliquias per longa
Tuêre sæcula,

Divinas animi virtutes seris nepotibus
Commenda.

Anglia cui cunas dederit, dat funera Thrace;
Tam longum virtus impigra tendit iter.
Quid fletis gentes? hinc gaudeat utraque tellus,
Quod dedit una viris munus, & una Deo.

EPITAPHIUM

JOANNIS COMITIS EXONIÆ.

H. S. E.

JOHANNES CECIL, Baro de Barleigh,
Exoniæ Comes,

Magni Burleii Abnepos handquaquam degener
Egregiam enim indolem

« הקודםהמשך »